neçə vaxtdı mənə yük olmuş mövzudu, gecələr də ağlımdan çıxmır. artıq yazıb qurtulmaq istəyirəm bundan.
ilk olaraq, intiharın cəsarət yaxud zəiflik olduğunu müzakirə eləmək düşüncəsizlikdir. intihar həyatdan bezəndə, çıxış yolu olmayanda, insanlardan uzaqlaşıb özünə qapananda özündən bezərkən son çarədir. Bəli, son çarə. intihar edən birinin arxasınca "kaş biraz da yaşayardı, yaxşı olacaqdı hər şey" demək düşüncəsizlikdir. Bir insan intihar edibsə, demək həyatındakı bütün ümid işıqları sönüb. Yaxşı olacaq şey indiyə qədər olardı.
Həyatınızda intihara cəhd etməmisizsə yaxud o həddə gəlməmisizsə, həyatına son vermiş birini qınamayın. 2018-də mən də intihara cəhd etmişdim, adamın nə ailə, nə dostlar, nə də başqa bir şey vecinə olmur. içdiyim dərmanlar 16 saat yuxu yatırtmışdı mənə, amma ölə bilmədim. Burdan bir yazarla danışanda "niyə yenə cəhd eləmədin? Demək sadəcə diqqət istəyirdin." Demişdi mənə. Məsələ diqqət deyil, zatən heç kim bilmədi mənim cəhdimi, sadəcə insanın yenə o həddə çatması vaxt aparır. Asan bir şey deyil intihar həddinə gəlmək. Gərək səni həyata bağlayan bütün bağlar qırılsın.
intihar nöqtəsinə gəlmiş insan bütün yolları araşdırır, amma yenə də, ən acısız ölümü axtarır. Dərman? Ya özünü asmaq? Bəlkə də, atasan özünü hündür bir binanın başından. Bu həddə gələndə artıq həyatda heç nə sənə maraqlı olmur.
Ölmək üçün səbəblərim çox olsa da, yaşamaq üçün bəhanələrlə ört-basdır edirəm həmişə. Özümü hər şeyin yaxşı olduğuna inandırmışdım demək olar. Amma 4 gün bundan əvvəl ölümünə içib sərxoş olanda, sanki üzləşmək istəmədiyim çox şey sifətimə çırpıldı. "*rehber* - sorgu" dinləməyə başlayanda hönkür-hönkür ağladım. Ən son 2019 yanvarda belə ağlamışdım imtahandan kəsildiyim üçün. Amma bu dəfə "mən ölmək istəyirəm" deyə ağladım. içtən, ağrıyla ağlayırdım. Həm də ölmək istəyi pik həddə idi. Neçə vaxtdı beynimdə gizlətdiyim intihar düşüncəsi içkiylə üzə çıxdı. içkili olsam da, ölüm istəyimin yaşamaq istəyimdən çox olduğunu gördüm. Həyatda olmayan hər kəsə qibtə etdiyimin fərqinə vardım.
Son günlər hər gecə intihar düşüncəsi ilə yuxuya gedirdim. Bu gün isə daha fərqi hiss edirəm, yaşamaq həvəsi var içimdə. Və hər şeyin yaxşı olacağına inanıram.
Sadəcə beynimdəki qatmaqarışıq düşüncələrə aydınlıq gətirmək istədim özümlə, sözlüyə yazmaq tamam başqadır. Bəlkə sona qədər oxuyan olarsa, çalışın ətrafınızda heç kəsi həyatdan bezəcək həddə gətirməyin.
Di sağolun, hamınız sevilirsiz...
(youtube: 
)
)