91. (baxma: Emu savaşı)

Nə qədər gülməli səslənsə də, 1932-ci ildə avstraliyada emularla avstraliya ordusu arasında baş vermiş və nəticədə avstraliya qalib gələ bilməmişdir.

Deməli 1-ci dünya müharibəsinin ardından avstraliya höküməti müharibə veteranlarına torpaq sahələri ayırır ki, əkin biçinlə məşğul olsunlar, birtəhər iqtisadi böhrandan çıxsınlar. Söz verilən subsidiyalar və s. Onsuz da vaxtında verilmir, məhsulu istədikləri şəkildə yığa bilmirlər, buğda qiymətləri aşağı düşür, üstəlik cütləşmə sezonunun ardından materikin daha içlərinə doğru köç edən 20,000 civarında emu yetim fermerləri olan qalan məhsuluna da ziyan verməyə başlayıblar. Üstəlik çəpərlərdə açdıqları deşiklərdən keçən dovşanlar da əlavə ziyanxorluqla ediblər. Axırı fermerlər yalvar yaxar birtəhər dönəmin müdafiə nazirini razı salıblar ki, emuları öldürməkdə onlara yardımçı olsunlar. Nazirin bircə şərti olur ki, silahlar hərbiçilər tərəfindən istifadə olunmalıdır.

Nəticədə bir mayor, bir neçə əsgər, lewis pulemyotları və 10000 güllə ilə döyüş meydanına yollanıb. Daha gülməlisi bundan sonra başlayır. əvvəlcə ağır yağışa görə təxirə salınan əməliyyat, daha sonra lewis pulemyotlarının atış məsafəsinin kifayət qədər olmamasına, quşların çox dağınıq olmasına görə çox az sayıda emu öldürülə bilir. Bir neçə gün sonra hardasa 1000-ə yaxın emunun bir yerə cəmləşmiş olduğunu öyrənib ora gedirlər, gizlənib emuların atış məsafəsinə yaxınlaşmasını gözləyirlər, quşlar kifayət qədər yaxında olduqda isə bu dəfə də silahlar ilişir və cəmi 12 quş öldürə bilirlər. Bundan sonra dahi mayorun ağlına pulemyotu pick-upın arxasına bərkitmək gəlir ki, guya hərəkətdə daha çox quş öldürəcəklər. ərazi o qədər nahamar olur ki, əsgər hətta bir güllə bilə ata bilmir. 6 günün sonunda 2500 güllə istifadə olunmuş, bir mənbəyə görə cəmi 50, başqa bir mənbəyə görə 200-500 arası emunun qətlə yetirildiyi deyilir. Bu qədər mallıqla 50 rəqəmi mənə daha inandırıcı gəlir.

Ornitoloq Dominic Serventy də bu qısa müharibənin ardından ordu ilə babat məzələnib: “Emu komandanlığı açıq şəkildə partizan taktikaları ilə idarə olunurdu və böyük ordu qısa müddətdə azsaylı kiçik qruplara bölünərək mübarizə apardı ki, bu da bizim hərbi texnikamızın səmərəli istifadəsinin qarşısını aldı. Dağılmış ordu bir Aydan sonar geri çəkilməyə məcbur oldu.

Mubaribədən qayıdandan sonar Umbay mayor özü isə emuların döyüş meydanında göstərdiyi şücaətə heyran qaldığını gizlədə bilməyib və deyib ki, onlar pulemyotlara qarşı tanklar kimi gəlirdilər.

Bir neçə gündən sonra, yenindən daha yaxşı pulemyotçularla qayıdan ordu, daha çox emunu öldürməyə nail olur. Hətta bir gündə 9,860 güllə ilə 986 emu öldürdüklərini iddia edirlər. bu da bir emuya 10 güllə deməkdir. Hardan baxsan yenə umbayca hərəkət. Bundan sonra da illər ərzində bu problem davam edib ta ki, hündür və emular üçün keçiləz səddlər çəkilənə qədər. Bu heyvanlara qarşı onsuz da simpatiyam var idi. Bu söhbəti birinci dəfə oxuduqdan sonar o boyda milləti şeyinə sarıdığı üçün daha da sevdim.