1. Əsasən "görmək," "idrak etmək," "bir şeyin özünə vaqif olmaq" mənalarında işlənən söz.

Quran insanları əsasən 3 yerə ayırır:
1) bilən insanlar. * how ironic Bu insanlar haqqdan gələn ayələri eşidən kimi iman edənlərdir.
2) cahil insanlar. Bu insanlar həqiqəti bilmirlər, lakin bilmədiklərini bilirlər.
3) qafil insanlar: Bu insanlar isə həqiqəti bilmədiklərinə rəğmən, bilmədiklərindən də bixəbərdirlər.

insanların həqiqətləri görməsi üçün işıq tutduğu üçün Quran ayələrinə də bəsair (bəsirətlər) deyilir. Bəsirətli insanlar isə mənəvi kor və qafil insanların ziddi olaraq vəsf edilmişdir. "De: “Kor görənlə bir olarmı? Məgər düşünmürsünüz?”-əl-ənam surəsi, 50." Bəsirətsiz insanlar üçün Quran "baxan korlar," "qəlbləri ilə idrak edə bilməyənlər" kimi ifadələr istifadə edir. "Onların qəlbləri vardır, lakin onunla (Allahın birliyini sübut edən dəlilləri, özlərinin dini borc və vəzifələrini) anlamazlar. Onların gözləri vardır, lakin onunla (Allahın möcüzələrini) görməzlər. Onların qulaqları vardır, lakin onunla (öyüd-nəsihət) eşitməzlər. Onlar heyvan kimidirlər, bəlkə də, (ondan) daha çox zəlalətdədirlər. Qafil olanlar da məhz onlardır!"

Təvəssüf əhli insanın xarici aləmi görən olan iki gözü ilə müvafiq olan daxili aləmi görən iki göz olduğunu iddia edərlər və buna "aynül-qəlb * qəlb aynası ," "qəlb gözü," "mərifət gözü" kimi isimlər verərlər. Xarici aləmlə əlaqəli olan göz maddi aləmdəki hərəkət, obyekt və hadisələri görür, ancaq qəlb gözü olan bəsirət gözü xarici aləmdəki hadisələrin mənəvi həqiqətini görərlər. Bəsirət gözü yalnız insana məxsusdur. Hərkəsdə potensial olaraq bu göz mövcud olsa da, bəzi insanlarda "Allah vergisi" olaraq doğuşdan bəsirət gözü açıq olur.

Əli ibn Əbutalib bəsirətli insanların vəsfində bu ifadələrdən istifadə edir:
«Əfsuslar olsun ki, ürəyimdəkiləri deməyə layiq sirr saxlayan insanlar yoxdur.» Sonra isə belə deyir: «Amma belə də deyil ki, heç kəs olmasın. Həmişə, bütün dövrlərdə belə adamlar olublar... Bəsirətin son həddində olan həqiqi elm onlara üz tutub və onlar tam yəqinlik məqamına çatıblar. Onlar yəqinlik ruhuna birləşiblər və onunla onlar arasında fasilə yoxdur. Əyyaş və maddəpərəst adamlara çox çətin gələn şeylər, onlara çox asan və rahat gəlir. Nadanların qorxaraq vəhşət etdikləri şey, yə᾽ni haqq ilə xəlvətdə münacat etmək onların ülfət mənbəyidir, ünsiyyət ocağıdır. Bunlar, dünyada camaatla bir yerdədirlər, amma uca aləmə cəzb edilmiş ruhlarla! Bu dünyada olmaları ilə yanaşı, həm də bu dünya da yoxdurlar. Həm bu dünyadadırlar, həm də başqa dünyada.»