18. Çox stressli olanda, ya da harasa tələsən də və s. sıxlaşan əlamətləri ilə canımdan bezdirən zad.
Tələsirəm, maşın gəlib qapıda dayanır, üst-üstə 20 dəfə siqnal verir, mən qazı yoxlayım, qapıları 20 dəfə açıb-örtüm, nə bilim corabı, ayaqqabını 10 dəfə geyinib çıxardım deyə saya bilməyəcəyim qədər söyüş və qarğış yiyəsi oluram. Pilləkəndə bütün ayaqqabılar simmetrik olmalıdı, mətbəxdə tavaların qulpu, çaydanların lüləsi eyni istiqamətə olmalıdı və s. Əllərimin dərisində xoşuma gəlməyən çox kiçik də olsa çirk, toz hissi olsa gedib yuyuram, onda da çox quru olduğunu düşünüb krem çəkirəm. Və bunlar işin təkcə kompulsiv tərəfləridi.
Obsessiv tərəfində insanları istəyərək ya da qeyri-ixtiyarı sınağa çəkmək, hər kəsdən şübhələnmək durur. Bəzən insanların mənə komplo qurduğunu düşünürəm, tez də (baxma: aptallık etme Bihter) moduna girirəm, kim neyləsin nəticədə məni, amma bunları yazarkən də insanların həyatımı məhv etməyi planlaşdırdıqlarını düşünmür deyiləm.
Səhv eləyəcəyimi düşünmək istəmirəm, özümə qarşı mükəmməliyyətçi davranıram.
Dağınıqlığı sevirəm, amma stressli vaxtlarımda hər şeyi səliqəyə salmaq istəyirəm, heç kim mənim yaratdığım sahmanı pozmasın istəyirəm, simmetrik yerləşdirdiyim əşyalara toxunan olanda əsəbiləşirəm.
Bitdi mi? Bitmədi təbii ki.
Biabır olmaqdan it kimi qorxuram, evə qonaq gələndə çay yemək podnosunu daşımaqdan qorxuram ki, dağıdıb biabır olacam. Kimsə sual verəndə, saçma sapan bir cavab verib özümü biabır eləyəcəyimdən qorxuram, doğru düzgün danışa bilmirəm deyə qorxum reallaşır. Hündür ayaqqabı geyinəndə hər an yıxılmaqdan qorxuram.
Bəzən də özümü pis biri olduğuma inandırıb insanlardan uzaqlaşıram, sırf onlara pisliyim toxunmasın deyə. Ciddi-ciddi kimi necə incidə bilərəm deyə düşünürəm çünki, beynimdə siyahı kimi saxlayıram.
(baxma: bir ömür nasıl yaşanmaz?)