qısqanılan insan tipi
əjdahalar googllasevdiyim şeylər daha əvvəlki kimi sevindirmir məni. uşaqlarla oynadığım yerdə "bu da böyüyəcək" deyib duruxuram. pişik sığallayanda, sevdiyim kimlərisə qucaqlayanda, öpəndə, ümumiyyətlə, xoşbəxt olduğum anlarda həyatın sonunu fikirləşib yaşadığım 1-2 qram sevinci də haram edirəm özümə. düşüncələrimi bədbin gələcəyə atıb kefimi olmayan yerdən qaçırıram. bir yerdən sonra əməllicə pessimistləşirsən, üzünü güldürən şeylər təsirgücünü itirir, həyat olur bomboz filan.
nə olacaq bu işlərin axırı?
üzv ol