1004. Ürəyimi əsəblə, negativ fikirlərlə doldurmuşam bu ara. Qaşlarımı çatmaqdan alnımda qırışlar əmələ gələcək artıq. Əsəbin əsiri olmuşam. Bilmirəm heç məndə bu barutun, alovlanmanın səbəbi nədir.
əsəbi vaxtımda doğmaya, tanışa, ailəmə o əsəbi biruzə etməyə çalışıram. əsəbi davrananda qarşımdakını da "zəhərləmiş" oluram və beləliklə onun da sinirin pozuram və o da başqasını "zəhərləyir ". Bu şəkildə yoluxdura yoluxdura gedirik....ideal psixoloji duruma sahip deyiləm.əsəbi, yorğun zamanlarım sevincli xöşbəxt anlarımdan qat-qat çoxdur.bunun üstəsindən gəlmək,zəhərimi bacardıqca boş qaba boşaltmaq barəsində də düşünmürəm.
Fikir vermisiz hər halda, ilanın zəhərini "çalması üçün" yox, boş bir qaba dişlədib çıxaranda ondan dərman kimi də istifadə etmək olur.Demək ki, "zəhərin" xeyiri də var daaaaa.
səni başa düşən insanların əhatəndə olması özü də şans işidi. insanın həyatında möhüm rol oynayır.
Qarşımdakı məni anlayışlı qarşılamadığı təqdirdə daha da içimə qapanır, daha da aqressivləşirəm. Anam uje zeif nöqtəmi tapıb, her defe ordan vurur. Ama hər dəfə eyni tərzdə, eyni tonda. Və qəribəsi odu ki effekt vermədiyini görsə də növbəti dəfələrlə israrla təkrarlayır bunu. Takiii çürüdənə qədər.