262. Gəlişin ölmüş ümidin diriliş nöqtəsidir.
Səni bir dəfə sevən sərsəritək bir də sevər.

O xumar gözləri hiss etsə yağış bir də yağar
Görsə o zülfi-pərişanı külək bir də sevər

Sən ki, qırdın, taladın, parçaladın hər dəfə
Bəlkə, fürsət verəsən qəlbə görək bir də sevər?!

Bəşərə getməsin ağlın, bu günüyçün yaşayır
Sabaha olsa ümidi kəpənək bir də sevər.

Qayıdıb gəlsən əgər bir də çağırsan, gələrəm
Səni sevməkdə həyasızdı ürək bir də sevər