4. CƏNNƏTDƏN MƏKTUB. SON.

səmaya baxıram. cənnət dedikləri qədər gözəldir. artıq 9 ay 15 gündür ki, buranın uzunmüddətli sakiniyəm, bəlkə də, başqa yerin də sakini olacam, hələlik mənə buranın əbədi sakini deyirlər.

düşünürəm. nə dəyişdi? nəyi dəyişdirim? cənnətə bir mələk dahamı gətirdim, yoxsa, elə dünyadan bir mələkmi ayırdım? yerim hara olmalı idi? pis insanlarla dolu dünyamı, sadəcə silahdaşlarımın yanımda olduğu cənnətmi? elə hey bunu düşünürəm günlərdir.
anam üçün darıxıram desəm, yalan demiş olmayacam. bir də formam üçün darıxıram. çox az geyindim o formanı mən. cəmi cümlətanı 3 ay 21 gün. o formanın içində məni vurmuşdular, mən o formanın içində böyümüşdüm, 14 yaşımdan həmin forma mənim yol yoldaşım idi, demək olar ki hər sirrimi bilirdi. təkcə onun üçün darıxmışam. burada geydiyim qiyafəni də, özümü də görə bilmirəm. qardaşlarımı görürəm, onlarla danışıram, onlar məni görür. bilmirəm ki, son halım necədir? bəlkə, yaralı haldayam elə? bəlkə də 9 aydır üstümdən qanlar axır? amma mən bunu müəyyən edə bilmirəm.

mənim üçün darıxırlar. onlara təəssüf edirəm. əsas da qardaşım və bəzi dostlarıma. niyə axı? təəssüflənəcək nə var? mən istədiyim yerdə idim, sizin yanınızda olmağı inanın, istərdim. onsuz fəlsəfədən başım çıxmır, fəlsəfi danışmaq istəmirəm, bilin ki, kölgəm hamınızın yanındadır. hər zaman, hər pis, yaxşı anınızda. məni yaşadırsınız deyə çox xoşbəxtəm, amma... üzüntünüzü görmək acıdır.

tək xahişim, xəzərə məndən salam deyin, indi istidir, qonaqları çoxdur,yəqin. amma mənim dənizim qonaq qəbul etmirdi.sadəcə biz bilirdik bir-birimizi.deyin ki, cənnətim və həmsöhbətim idin, indi cənnətdəyəm, gəl çat mənə, əziz dostum.



S O N.