ciddi-ciddi bunu düşünürəm. uniersitetə qəbul olduğum vaxtdan ölkədən çıxmaq üçün planlar qururam. magistr səbəbiylə gedim, orada iş tapım, oralara da yerləşib yaşayım. hələ heç dəqiq ölkə filan da seçməmişəm, məqsədim sadəcə bu bataqlıqdan qurtulmaqdır. burada məni boğan çox şey var çünki.
keçən il yazdığım günlüyü oxuyuram gecə, bayaa bi ümidliymişəm ki, bu vaxt artıq qərarımı verib hərəkətə keçmiş olacağam. amma indi ortada heç nə yoxdur. gedim, ya getməyim, onu da dəqiq bilmirəm. çünki artıq daha vecsizəm ətrafda baş verənlərə qarşı. üstəlik gözlənilməyən çox şey yaşandı. artıq daha realist və soyuğam, çəxıb getməyin, orada yaşamağın o qədər asan olmadığını qəbullanmışam. ciddi maddiyat və çalışmaq tələb edir. pul üçün ailəmə müraciət etmək istəmirəm, qürurum götürmür. üstəlik onsuz da həll edəcək problemləri var, paz olmayım. heç şübhəsiz, birmənalı da yanaşmayacaqlar. narazılıqlar olacaq.
həm də ki... bu bataqlıqdan getməyi bacarsam da, özümdən və problemlərimdən qurtula bilməyəcəyəm. artıq hər məyusluğumda günahkar ətrafı görmürəm, düşünürəm, mənim də səhvlərim var axı.
məsafələrə öyrəşik bir insan olmuşam həmişə. ayrılıqlar başda çətin gəlir, emosional oluram. amma öyrəşəndə darıxma duyğum yox olur sanki. amma sevdiklərimi burada qoyub getməyə göz yumarammı, bilmirəm. pis vəziyyətdə olan birilərini gördükdə daim kömək etmək istəyirəm. mən getsəm kim qalar onların qayğısına? amma belədə də onsuz soyuq insanam, adətən yaxşı gün, pis günlərdə insanların yanında ola bilirəm.
sözlükdə tez-tez rast gəlirəm, *timidus* və digər xaricdə yaşayan yazarlarımıza çoxları "çıxıb getmisiz, kef edirsiz. nə dərdiniz ola bilər ki?" düşüncəsiylə yanaşırlar. amma belə düşünəndə, heç də asan deyil çıxıb getmək. əksər sevdiklərindan uzaq düşüb tamam yeni bir dünyaya atılırsan. bəzən insan elə bir ruh halında olur ki, tək ehtiyacı olan sevdiyi, dəyər verdiyi yaxın birinin isti qucaqlamasıdır...
*landon pigg* - the way it ends
(youtube: 
)
)