310. uzun sürən qaçhaqaçların, bir-birini izləyən hadisələrin, intihar səviyyəsinə gəlib çatmaqların ardından özümü hələ də tam toplaya bilməmiş olmanın gətirdiyi dərin mən nə edəcəm belə? sualları ilə baş-başayam.

depressiv olmamışam heç vaxt, olanlara da çox vaxt gözucu baxmışam ki, görəsən nə yaşayıblar ki, belə çox təsir edib, amma indi fikir vermişəm ki, özüm də onlara doğru gedirəm. artıq stresdən nə etdiyimi də bilməz haldayam. son günlər ələlxüsus da, beynimin içində durmadan səslər dolaşır. deyib-güldükcə unuduram, amma haçan siqaret paketi ilə tək qalsam* indiki kimi bir şeylərin tərs getdiyini hiss etməyə başlayıram.

yox, həqiqətən də nəsə düz gəlmir. lağ edib güldüyün, ya da kefini düzəltməyə çalışdığın, ya da yazığımın gəldiyi bir adama dönüşmək ki deyirlər ha. bax bu onun artıq 50% tamamlanmış halıdır. belə baxanda dərdimin nə olduğunu bir tək özüm bilirəm, amma kiməsə danışmaq vaxtı gələndə bilirəm ki, dilim topuq vuracaq. məsələn indiki kimi. mən bura nə yazıram? kimə danışıram? ümumiyyətlə niyə danışıram?

bilmirəm nə dərəcədə doğrudur, amma həkim yoxlanışına gedəndə, baş həkim mənə psixoloqa görünməyimlə bağlı da tövsiyyə vermişdi. hər kəsin psixoloqa qarşı saxladığı o münasibət ki var haa, "psixoloq nədi ala sən canı boş şeydir" bax, bu tipdə biri deyiləm, amma xəstəxanada gedib o psixoloqun qapısından düz keçdim.

həkimin mənə bunu tövsiyyə eləmə səbəbi nəydi bəs? durduq yerdə fikrim dağılırmış. bir nöqtəyə zillənirmişəm, fikrim başqa yerdə olurmuş. bəlkə də həkim düz deyir, amma mən bilirəm ki, qulağım o həkimdəydi. dediyi hər şeyi aydın eşidir, nə dediyinin də fərqindəydim, hətta dediyi hər şey də nöqtəsinə kimi yadımdadır.

həkimə getmə səbəbim də elə özümə uzun illərdir kompleks etdiyim bir şey idi. sadəcə diaqnoz qoyulmasını istəmişdim, nəticə də 0 çıxdı. yəni sap-sağlamam. həkimin elə deməsi və mənim də artıq 1 aydır ki bunu özümə dərd etməyim isə mənə elə gəlir ki, "okey" deyil. bilmirəm. nəsə düz getmir..

son siqaretimi də bitirdim.. klassik bir sözaltı günlük- derek entrisi oldu, dərdimi yenə də ifadə edə bilmədim. bir daha dərdlənib günlüyə yazacaq qədər pis vəziyyətə düşmək istəmirəm, lakin deyəsən hələ çox yolum düşəcək buralara..