kiçik hekayələr
əjdahalar googllasözaltı etiraf - doctor who - yazarların hazırda düşündükləri - gecə yata bilməmək - ekrem imamoğlu
Bir gün yorğun halda evə gəldim, üstüm başım toz-torpaq idi. Anam mənim bu halımı görüb əsəbləşmədi. Bu mənə qəribə gəldi. Axı həmişə məni belə görəndə o, mənə əsəbləşirdi?! Bəs indi niyə əsəbləşmədi? Heç bir reaksiya vermirdi mənə. Sadəcə mənə"əynini dəyiş, əl-üzünü yu, gəl yemək ye" - dedi. Mən təəccüb etdim. Bəlkə mənim halımı vəziyyətimi görməyib deyə bir daha önündən keçdim. Ancaq xeyri olmadı. Heç bir şey demədi mənə. Fikirli halda əynimi dəyişdim, əl - üzümü yudum. Anam həmişəkində də dadlı yemək bişirmişdi. Mən də sevincli halda süfrədə həmişəki yerimdə əyləşdim. Axı bugün anam məni danlamadı. Sevincli olsam belə içimdə səbəbini bilmədiyim bir narahatlıq da var idi.
Axşam oldu yenə atamın işdən gəlmə saatı yaxınlaşdı . Sevincimə sanki kimsə soğan doğradı. Axı yenə gələcəkdi heç bir şeydən anamı döyəcək, çöldə müdürünə göstərə bilmədiyi kişiliyini anama göstərəcək və tətmin olacaqdı. Saatın əqrəbləri 9-u göstərirdi. Atam hələ də gəlməmişdi. Anam 9 xəbərlərini açdı. Diqqətlə xəbərlərə baxırdı. Gözünü televizordan bir saniyə belə ayırmırdı. Sanki dünya dağılsa belə heç kim onu televizorun qabağından ayıra bilməzdi. Qəribə bir mənzərə yaranmışdı. Mən anama baxırdım anam isə televizora. Bu an televizordan gələn bir səs məni ayıltdı. Tez televizora tərəf baxdım atamın şəklini göstərirdilər.Sən demə atam bugün ona arvad söyüşü etdiyi üçün müdürünü 6 yerindən bıçaqlayıb. Anama baxdım. Üzündə indiyədək belə sevinc görməmişdim. Ancaq bir şeyi anlamadım anam nə üçün sevinir:atam daha onu döyə bilməyəcək deyəmi, yoxsa ilk dəfə anamı qoruduğu üçünmü?
©️Azər qasimov
üzv ol