317. Ey qurbanolduğum * ? Bu başlığa heç vaxt yazmayacağımı yəqin edirdim. Səbəb və Ancağını başa salmağa ərindiyimdən direkt mövzuya bodoslama atlayıram. Bayaq Telefonumun iki metrdən kafelin üstünə atladığı kimi. Hal-hazırda bu entryni yazdığım telefonun ha.

Qadasını mən aldığım bu daşdəmir saat 5 sularında iki hissəyə ayrıldı. Ekran və telefon. adətən, insan əlindən nəsə önəmli bir şey düşürəndə ya həyəcanlanar, ya söyüb batırar. ən azından "offf" nidası işlədər. içində bütün private məlumatlarımı saxladığım )başqa heç bir yerə yazmamışam. Bir gün belə bir şeyin başıma gələcəyini bildiyim halda( mən vecimə almadan sadəcə lentasını birləşdirməyi yoxladım. mənim üçün gözlənilməz olsa da açıldı ekran. Ancaq Əslində açılmağını istəmədiyimi başa düşdüm o an.

Qulaqlığımın 1 saat cibimdə yuyulmasından sonra təzəsindən yaxşı işləməsi yadıma düşdü. * "Şans"a, "şanssızlıq"a inandığım deyil. ifadə etmək üçün Üstümdə nə qədər şanssızlıq və eyni zamanda da nə qədər şans olduğunu hiss etdim.

Arada yadıma düşəndə fikirləşirəm hansı ara, necə, nəydən sonra bu qədər vecsizləşdim. Niyə başım da qopsa "əşş başdı da, uzağı unicorn alaram, namım yürüsün" şeyindəyəm. )?(