Etimoloji olaraq flâneur [flanör] ismi öz başlanğıcını qədim skandinav dilindəki 'flana' felinin fransızdilli qarşılığından almışdır. işləndiyi ilk dövrlərdə bu söz sadəcə məqsədsiz şəkildə gəzən insan anlamını versə də, 19-cu əsrdən ona ədəbiyyatçılar və filosoflar tərəfindən əlavə mənalar yüklənməyə başlanmışdır. Məsələn, Şarl Bodler müstəqil, ehtiraslı və bitərəf ağla sahib incəsənət nümayəndələrini təsvir edərkən bu sözdən istifadə etmiş, alman filosof Uolter Benjamin isə bu sifəti cəmiyyətdən, gündəlik yaşantıdan ayrılaraq şəhər həyatından, modern memarlıqdan həzz alaraq gəzən insanlara aid etmişdir.
Ayrı-ayrı interpretasiyalar bir kənara qoyulduqda ən ümumi mənası ilə 'flâneur' ifadəsi sadəcə məqsədsiz şəkildə gəzən 'avara'ları deyil, bu aktı şüurlu, intellektual bir şəkildə edən insanları bildirir. XIX əsr fransız rəssamlığında da tez-tez rast gəlinən bu insan tipi özünü sadəcə anın təəssüratına və ətraf aləmin tamaşasına buraxaraq gəzir və bundan həzz almağı bacarır. incəsənətdə flâneurlərin ən gözəl təsvirlərindən biri də sözsüz ki, məşhur fransız rəssam Qustav Kayboya aiddir. 'Paris: yağışlı gündə' adlı əsərində rəssam paytaxt küçələrində gəzən flâneurləri anın və mənzərənin bütün sükunəti ilə birlikdə məharətlə təsvir edir və izləyiciyə də eyni hissləri yaşamaq imkanı yaradır.
P.S: terapiya təsiri üçün əsəri Gymnopedie no. 1 sədaları altında izləyin :)