24. Uşaqlığın ən unudulmaz xatirələri mənim üçün velosiped sürməyi öyrəndikdən sonra başlayır. Əvvəl qaldığımız məhəlləmizdə uşaqlar saat 5dən sonra küçəyə axışardı. Velosiped sürən kim, qulağında qulaqcıq samakat sürən kim. Ən çox yadda qalanı velosiped yarışlarımız olub. Bir dəfə saat çox gec idi və mən atamla bərabər küçədəydim. Atam loto oyanırdı, mənsə uşaqlarla velosiped sürürdüm. Və həmin gün bir uşaq məni kənara çəkib demişdi ki, "əgər səni incidən olsa, mən burdayam, onların dərsini verərəm". O gündən sonra başlayır hər şey. Hər gün bir qızılgül verirdi. Bir dəfə mənə demişdi ki, səbəbini bilirsən niyə sənə gül verdiyimin. "Bilmirəm, bilmək də istəmirəm" demişdim qürurlu qız ədası ilə. Ondan sonrakı gün mən küçəyə çıxa bilmirəm, velosipedin təkərində problem var idi. O, bunu öyrəndi və sabahkı gün təmir etdi ki, məni görə bilsin. Hələ heç vaxt yadımdan çıxmaz, həyətin hasarına çıxardı günortalar. Mənlə ordan söhbət edərdi. Axşamüstü olanda da, birlikdə velosiped sürərdik. Anamın onu hasarda görüb üstünə qışqırması heç yadımdan çıxmır ) , uşaq qorxudan arxa arxaya düşmək istəyəndə yıxılmışdı. Tək məqsədi sevgi idi. Bilirdim..Biz həmin məhəllədən köçənə yaxın, o, məni danışdırmırdı. Hüzünlü idi, bu, gözlərinin içindən hiss olunurdu. O vaxt o hüznü dərk etmirdim, böyüdükcə o baxışların mənasını dərk etməyə başladım. Mənə yaxın olmaq üçün hər cür şeyi edərdi. Bir dəfəsində də, sırf əlimi tutmaq üçün təzə bir oyun kəşf etmişdi. Bir sep var idi, o sepə bir nəfər əlində saxlayacaqdi. Sonra da bu uşaq əlimizə toxunaraq sepi kimin tutduğunu tapırdı. Onu necə edirdi bilmirəm, amma digər uşaqların əlindən əlini tez çəkəndə, məndə əlimi buraxmaq istəmirdi. Uşaq idik, məndən dörd yaş böyük idi. Bütün məhəllə bizdən danışırdı. Hamiya demişdi ki, bu qıza söz deyən olsa qarşısında məni tapacaq. O günləri çox axtarıram. Mənə əsl dəyərin necə olduğunu öyrətmişdi. Voleybol oynamağı bilmirdim. Məhəllə uşaqları haçan oynasalar, məndən narazılıq edib, oyundan uzaqlaşdırardılar. O da belə bir şeyə qərar verdi ki, gəl, mən sənə voleybol oynamağı öyrədim. Öyrətmişdi də.. Mükəmməl biri idi. Romantik, əyləncəli, zarafatcıl. Roman kitablarından çıxmış kimi idi mənə görə. Atamla da yaxınlıq edirdi, ona həmişə kömək edirdi. Məhəllə qızlarının məndən zəhləsi gedirdi, saftirik uşaq idim, onlar kimi deyildim və həmin uşağın mənlə əsl yaxınlığının səbəbi də bu idi. Saf olmağım. Bu xatirələr dünən kimi yadımdadır. 9 il bundan qabağın xatirələridir hər bir yazılan.