13. iki qəribə yuxu görmüşəm.

birincisində evdə idim. pişiklərim yanımda idi. kompüter qarşısında oturub oyun oynayırdım. birdən siqaret çəkmək istədim və həyətə çıxdım. qapını açan kimi külək vurdu və otağımın qapısını möhkəmcə bağladı. pişiyimin başı qapının arasında qaldı. yüksək həyəcan və narahatlıqla gəldim yanına, gördüm ki gözlərini yumub. bir də gördüm başı çatlamağa başlayır. pişik qışqırır. gicgah tərəfdən aşağıya doğru şaquli, burun tərəfdən gicgahlara qədər isə üfüqi bir çat əmələ əldi. çatlar açıldı, böyüdü və qanamağa başladı. pişik baladı hələ. məni çox qəribə bir narahatlıq bürüyüb. "nə etdim?" "yenə?" "bir balaya da baxa bilmədim yenə?" deyərək içimdə sızıldayırdım. qapını açdım. pişiyə baxdım və gördüm ki, burun tərəfdəki çatdan qurdcuq çıxmağa başlayır. qurdcuğu götürdüm. ağlayaraq qanları təmizləyirdim ki, dözə bilməyib oyatdım özümü. atıldım yerimdən. pişik yanımda idi. lol ventilator açıq qalıbmış, ona görə də ayağıma soyuq vurub, qəribə yuxu görmüşəm. soyuq olanda həmişə qəribə yuxu görürəm.

ikincisini isə bayaq gördüm. yenə evdə idik. stolumun üzərində məktub var idi. molla hüseyn tərəfindən göndərilib, içində də whatsappda onunla danışan biri tərəfindən yönləndirilən mesajlar var. deyir: hə, balam. dəstəmaz al. mahnı qoşmayın. denən oğlana da gəlsin. məni deyir yəni. evdə yas havası var idi. bacıma məktubu göstərdim və mənə dedi ki, molla mənə dərs keçəcək. dedim mənə niyə atıb? deyir sənə göndərməyimi istədi ki, xəbərin olsun. dedim ayka mollaka olacaqsan? heç gülmədən həyətə düşdü. xəbərsiz olduğumu anlayıb gözyaşlarını gizlədərək mollanın yanına getdi. həyətə baxırdım. həyətdə palatka qurulub. hər tərəfdə burgerlər var. hər kəs ağlayır. evə qayıtdım ki, yeyim nəsə, gördüm lol atamın dostları evdədir. dedim yəqin atam ölüb. ölübmü, bilmirəm. dedim ölübsə, yəqin dərdlənməliyəm. gizlicə siqaret çəkmə planları düşünürəm. görməsin dostları. biri söz vermişdi ki, görsəm əgər sənə deyəcəm. mən də düşünürəm bəlkə öləməyib? sonra deyirəm ki, uşağam ala? nolub? gəldim salam verdim. soruşmadım daha kim ölüb. dolandım ətrafı, hər yerdə qızardılmış kolbasa və burgerlər var. atamın dostu dedi ki, kolbasanı yemə, çiydi. görürəm ki, gözəl qızarıb. dedim sən niyə yeyirsən? dedi mən xəstəyəm, sənə nə olub? dedim gözümün qabağında yeyib, durub hələ məsləhət də verirsən? dedi zəmanənin oğlanları da tərbiyəsiz olub, xeyir yaramır. dedim sovetin kişiləri də yaman arsız imiş, özü hamısını yesin deyə, yalandan çiydi deyir. kişi qızardı. mən də getdim otağıma yatmağa. kravata uzandım və bir də gördüm ki qarşımda üstü tattoo dolu bir molla mənim pul verməyimi gözləyir. sinəsi açıq idi. sinəsinin aşağısında isə adım yazılmışdı. diqqətli baxanda başqa insanların da adı orada yazılmışdı. deyəsən pul sayan kişi o idi. rezervasiya olunanların adları vərəqə yazdıldıqca sinəsinə köçürülürdü. əlində dəftər və qələmi ilə üzümə baxırdı. yanında isə pul kisəsi var idi, deyəsən pul verməyimi gözləyirdi. mən də tez gözlərimi yumdum. başa düşdü ki, pul verməyəcəm. öz evimdə niyə pul verim? sonra qapı döyüldü. gözümü açanda molla getmişdi. düşündüm birdən, yasda pul verirlər? toydu bu? niyə pul sayır ki molla? ona nə? ev sahibinin cibinə gizlicə girməli deyil? gəldim qapının qabağına və gördüm ki, mc donaldsdan nuggetlar, burgerlər gəlib. kartla ödənmişdi. düşünürəm ki, nə gözəl yasdır, yasdan sonra gözəl burgerlər qalacaq yeməyə. gülməli tərəfi isə, hələ də kimin öldüyünü bilmirəm. maraqlı da deyil. sonra isə yuxudan oyandım. acdım deyəsən. getdim qapının qabağına və burgerlərin orada olmadığını görüb məyusluqla bu entryni yazmağa başladım...