2002-2003-cü illərdə(dəqiq xatırlamırıq ikimiz də) tovuzda yaşadığımız vaxtlar tanış olmuşduq. tanışlıq dediyim, mənim anam, onun anası bizi hərdən eyni beşikdə yellədərdi. yeməyimiz, içməyimiz eyni gedərdi. hər nə isə, bu gün çox təəssüf ki, sən və sənin kimi neçə dostun, qardaşın, atanın, oğulun torpağa verilməsinin üstündən bir il keçir. adını da qoydular, sülh müqaviləsi, ermənilər təslim oldu və s.
düzü bizim o 2002-lərdə hardasa 9-cu sinifə kimi əlaqəmiz olmadı, amma yadımda hətta mən səni axtarıb tapmışdım. səhərə qədər elə bil ki, ilk görüşəndə danışa bilirlərmiş kimi, həm o vaxtları, həm sonrasını yad etmişdik. bilmirəm, artıq daha da danışıb gözyaşı axıtmaq istəmirəm. sadəcə sən və sənin timsalında müharibədə şəhid olmuş 3000-dən artıq igidin xatirəsini yad edirəm. "qələbə qazanıldı", amma mən səni itirdim cavid... gözlərinin rənginə qurban, ürəyim... məzarın nurla dolsun!
