184. bu gün kinoteatr üçün bilet alırdım, yer seçməyə çatanda cüt-cüt dolmuş yerlərin yanında öz yerimi tək görəndə yalnızlığımı hiss elədim. bilirəm, sadəcə sıralama elə görünmüş ola bilər ancaq ən çox yalnız hiss elədiyim anlardan biri oldu mənim üçün. az qala bir əsrin dörddə biri qədər yaşamışam həmişə də çalışmışam özümü inkişaf etdirim, amma hələ də münasibətləri, insanları başa düşə bilmirəm ya da ətrafımdakılar məni başa düşmür. sanki mən başqa bir dili öyrənmişəm və doğma dili bu olan insanlarla danışmağa çalışıram, ona görə də dost ya sevgili fərq etmədən yaxınlaşdığım hamı ən yaxşı halda bir addım uzaqda qalır, sözlərimin bir qat daha dərininə keçə bilmirlər.
səhv başa düşülməsin özümü qeyri adi dərəcədə ağıllı biri saymıram sadəcə bəzən özümü heç yaşanmamış bir zamana ya da xəritədə olmayan bir məkana aid hiss edirəm.