180. Dəfələrlə dəfələrlə dəfələrlə fərqinə varmışam ki edəcək işimi hansıki alınma ehtimalı çox çox çox böyükdü və həddən artıq sadə bir şeydi. Bunu kiminləsə bölüşəndə alınmama ehtimalı möcüzəli şəkildə olsada baş verir. Alınmır.bunun açıqlaması nədi bilmirəm və özümə də çox maraqlıdı. Bu gün isə özümdə belə bir qərara gəldim. Boş boşuna, gün ərzində hamının fikir girdabını içinə düşdüyü hamıya məlumdur.Bu vaxt isə insan əksər vaxtı öz özünə sual verib özü də cavablayır.ancaq sual ardınca sual gəlir nəticədə isə poxdan bir şey olur, mövzunu dəyişib başqa bir şey haqqında fikirləşirsən.buradan belə şey çıxartdım ki bu gikielərimi danışaraq, öz özümə monoloq şəklində deyə deyə gedəcəm. Bucür olduqda məncə daha aydın fikirləşirsən. Mövzunu yarəmçıq qoymursan. Elə bil danışacağın adam özünsən. Özün özünü aldadırsan.mütləqdiki bu da dəyişəcək olacaq hadisələrin ehtimalını.əgər poxdan bir həyatınız varsa yaxşıya doğru dəyişəcək və əksinə dəli ola bilərsiniz...
Ümumiləşdirirəm
Monoloqlar etmək lazəmdı yolda gedərkən, evdə tək olarkən, çimərkən, nə bilim nə vaxt özünüzlə tək qalsanız.məncə bu psixloji problemləri aradan qaldırar.Ya da əksinə.bilmirəm.yoxluyub editliəcəm