1. Uşaqlarla pubların birinə getib çaxır sifariş verdik. Çaxır gələnə qədər özümü çox gərgin hiss edirdim. Deyirdim ki, "fso da", bir qurtum içsəm durub ortalıqda göbek zad atacam. Bu, bəlkə də, ən çox çəkindiyim, hətta qorxduğum bir şeydi. Ümumiyyətlə, içki içib bir yerlərinin açarını itirən tipləri görəndə özümü narahat hiss edirəm. Düşünürəm ki, içki mədəniyyəti də mövcuddur və mən bu mədəniyyətlə yaşamağı seçirəm. Zənnimcə, içki yaşanmış pis hadisələri müvəqqəti unutmaq, yaxud önəmsəməməkdən ötre deyil, daha özəl, xüsusi bir məqsəd üçün içilməlidir. Qayıdıram öz hekayəmə. Çaxır gəldikdən sonra uşaqlardan biri onu açıb stəkanlara süzməyə başladı. O süzdükcə mən daha da gərginləşir və necəsə ordan qaçmağa, yaxud özümü çöplü sok varmı deyə ofisianta soruşmaqdan çəkindirməyə çalışırdım. Qaçış yox idi, içəcəkdim. Müsbət tərəfindən baxmağa çalışdım. Bir qurtum içəcəm, pis olsa onsuz da ardını içməyəcəkdim və üstəlik qorxmağa əsas da yox idi, çünki asılılıq yaradan bir şey də deyildi. Bir qurtum içdim. Çox acı olmasından əlavə məni qıcıqlandıran cəhəti yox idi. Eyni zamanda da heç anlamadığım səbəbdən mənə həzz də verirdi. Aldığım həzz çaxırın təsiri deyildi. Qətiyyən deyildi. Bir qurtumdan nə "kayf"? :D Səbəbini çox önəmsəmirəm və günü bu gün də içirəm. Getdiyim məkanlarda qədərini aşmayaraq yeni içkilərin dadına baxmağa çalışıram.