12. 11 illik təhsil həyatımda 8 aydır yaşadığım mərhələ. nə qədər yorucu olsa da, bu yoruculuğdan həzz aldığım vaxtlar az olmurdu. abituriyent həyatı mərhələli olur, ən azından mənə görə eləydi. buraxılış imtahanına qədərki vaxt əsl abituriyenlik dönəmidi - dərslərin ən çox yükləndiyi, 5 fəndən hazıraşmalı olduğun ağır zamanlar, bir gündə həm məktəb dərslərinə, həm hazırlıq fənlərinə girdiyim dönəmlər ən zəhmətli ama ləzzətli günlər olurdu. günün sonunda son dərsdə bəzən dəqiqə saymağım, bəzən hiss eləmədən keçən vaxt və ayağımı çölə atanda qaranlıq havada yalnız boş küçələrdə evə getməyim. bəzən isə getməməyim. özümlə tək qalıb yeni yerləri kəşf etmək, azmaq, itmək yolu tapmaq ya da tapa bilməmək. son yarımsaata saxladığım test tapşırıqları onları çatdırmaq, çatdıra bilməyəndə bir yolla aradan çıxmaq. bəzən müəllimlərin tərifi, bəzən adicə xırda bir tənqidini gün boyu overthinking eləmək və bu zamanlarda yaşadığın emosional dəyişikliklər, xarakterinin oturduğunu hiss eləmək, yeniyetməlikdən qopub həyata atıldığını dərk eləmək. gənclik illərində addım atmaq yeniliklərlə tanışlıq, indi olmasa da yeniliklərə yaxınlaşdığını hiss eləmək. sonra buraxılışdam sonrakı abituriyent həyatı gəlir. burası çöküş həvəssizlik, hissizlik, bezmək və oxumaqdan iyrənmək əgər söhbət məndən gedirsə tam olaraq belədi. ən pisi vecinə olmaması nə imtahanın nə də başqa heç bir şeyin. çünki artıq imtahan təcrübəm olur və bunun gözündə bi qədər böyüdüləcək bir şey olmadığını görürsən, hər zaman ədalətli olmadığını görürsən və maraqsızlaşır. acısıyla şiriniylə davam edən mərhələ və ən əsası evdən çıxma bəhanəm:
(baxma: abituriyenteme mən )