31. Özümü biləndən atamın ağlamağın bir dəfə görmüşəm. Müharibə vaxtı ,atamın ən az məni qədər çox istədiyi, özünə oğul bildiyi bibisioğlunun(həm də qapı qonşumuz idi) şəhid xəbəri gələndə hamımızın qabağında dizinin bağı açılmış kimi bir anda oturub hönkürtü ilə ağladığı gün. Mən doğulmamışdan atdığı siqaretə yenidən başladığı gündür həm də.