221. Gecə yatmağa çalışıb yata bilməyəndə hərdən qapıdan səslər eşidirəm. Sanki nəsə qapını gəmirirmiş ya da dırnaqları ilə qapını çızıq-çızıq edib açmağa çalışırmış kimi. Qapıya doğru işıq tutanda ya da işıqlar onsuz da yanılı olanda qapının arasında itimin burnu və gözləri ilə qarşılaşıram * nə qədər şirin açıqlamağa çalışsam da qorxu filmi təəssüratı yaradır . içəri girməyə çalışır amma içəri girə bilmir deyə sifəti elə necə var elə də qalır qapının arasında -* mənim ona baxdığımı görəndə də zingildəməyə başlayır ki qapını açıb onu içəri buraxım amma qapını açmayanda da inadla getmirdi. Qapını əlləri və sifəti ilə itələməyə davam edirdi xd* sahibine benzemiş inatçılıkta * sahibinin yavrusu
ilk səfərlər bu səslərdən qorxurdum və itimi bu halda görəndə gülmək tuturdu* hələ də gülmək tutur amma səsə öyrəşmişəm. Hətta o səs gəlməyəndə boşluq hissi yaranır içimdə . indi isə öyrəşmişəm deyə qapını bir az açıq qoyuram ki içəri rahat girsin və özünə yer edib otağımda yatsın. Hərdən gecələr fikirli olanda ya da gündüzlər əlimdə işim olanda itimin otağıma gəlib onunla oyun oynamağımı istəməsi bütün stresimi atır elə bil. Sanki balaca uşaqmış kimi sevinir məni görəndə (və anamı). Dərdim nə olur olsun onun haqqındakı düşüncələrimi daha da yüngülləşdirir və duyğusal qərarlar yerinə məntiqli qərar verməyimə kömək edir bu hərəkətləri. Gəldiyi gündən bəri həm məni, həm də anamı həyata bağlayan şey itimizdir bəlkə də. Ondan əvvəl anam da intihar etmək istədiyini demişdi mənə* tam olaraq deməmişdi. Sadəcə içkili ikən dediklərindən eşitmişdim . Bizi evdə gülümsədən tək şey itimizdir elə

Nəysə uzun sözün qısası uşaq doğmayın it sahiblənin! Şübhəsiz ki dünyaya gətirdiyiniz uşaqdan daha vəfalı və sevgi dolu olacaqdır. Hətta mən vaxtilə anamın yerində olsa idim atamla evlənib dünyaya mənim kimi birini gətirməkdənsə və atam kimi bir insan ilə evlənməkdənsə it-pişik sahiblənib onları saxlayardım. Xoşbəxt həyat heyvanlarla olan o xüsusi bağdan keçir