30. ? Oyunlarla bağlı xatirəmi bir dəfə səhifəmdə paylaşmışdım. istədim burada da paylaşım. Çünki bunlar çoxumuzun ortaq xatirəsidir...

O vaxt əlimizə pul düşən kimi qaçırdıq PlayStation salona. Elə eynilə aşağıdakı fotoda hansısa Afrika ölkəsində olduğu kimi. Bütün diqqətimiz balaca TV ekranında, altımızda rahat olmayan uzun taxta stullar və ya sonradan gələn plasmast kafe stulları. Pulu olan oynayır, olmayan arxa cərgədən ayaqüstə film izləyirmiş kimi izləyir. Çox adam cüt gedir salonlara: dostu, qardaşı, məhlə uşağı ilə oynayır. Nadir hallarda tək oyunçu görəndə qolunu atırsan uşağın çiyninə, deyirsən: "dostum, oynayaq?". Arxa cərgədən səslər gəlir: "filankəsi çıxart, ver kod yığım, ver ştrafı vurum, nədən oynayırsınız?" və s.

Dərsdən qaçıb gedirsən ki, içəri doludur ağ-qara məktəb paltarı geyinmiş uşaqlarla. Hamı oynayır: Crash, Winning Eleven, Driver, "Küçə davası", Jackie Chan, NFS Porsche, Tekken 3, Tarzan, Syphon Filter, Medal of Honor, Gran Turismo, PepsiMan və s. - və s... Elə bu an kiminsə anası axtarır, içəri uşaq göndərir ki, filankəsi çağır evə, qonaq gəlib.

Uzaqdan gələn dayı-əmidən qopartdığın kağız pullar, nənənin pensiyasından abunə olduğun aylıq gəlir, tapdığın içki şüşələrindən satıb qazandığın ilk pul, toyda rəqs edən nənə-babalarına başına atılan və süzülüb ayağına düşən pullar və ya sünnətində yorğanın üstünə düzülən pulların hamısı axır bu salonlara. Qarşılığında möhtəşəm həzz alırıq! Heç vecimizə də deyil III Dünya ölkəsi olmaq, müharibədən məğlub çıxmaq, maddi problemlər, siyasət, axşam yeməyə nə var və s. kimi şeylər.

Səhər açılan kimi salon açılmamış tuturuq qapının ağzını. içəri ilk girən biz olmalıyıq. Çox vaxt zirzəmilərdə olan bu yerlərin balaca pəncərələrindən içəri yandırmayan günəş işığı süzülür. Havada tozlar uçuşur. Oyun açılmayanda dayı gəlir diski çıxarıb spirtləyir, sonra paltarına silib taxır yerinə. Yenə işləməsə, II variant - konsolu 90 dərəcə çevirirlər... Sonra o məşhur loqo və açılış səsi ilə ürəyimiz rahatlaşır. Buranın yazılmamış qanunları var. Vaxt "formation" düzəldib oyuna girəndən sonra yazıla bilər. Əgər vaxt futbol oyunun ikinci hissəsində bitibsə, TV açılır və oyun yekunlaşdırılır. Ya pulumuz bitəndə qalxırıq o stuldan, ya da məhlə-məhləyə futbol yarışına çağıranda uşaqlar.

Hansısa uzaq varlı qohumgilə gedəndə evdə PlayStation görürük uzaqdan. Gözaltı baxırıq bu gözəlliyə. Heç vaxt təsəvvür edə bilmərik ki, bizim də evimizdə olacaq bu cihaz. Pul vermədən istədiyimiz qədər oynamağın xəyalını belə qurmuruq. O qədər ümidsizdir, o qədər uzaqdır bu əlçatmaz sevgi.

21 il əvvəl bu mərhələdə şok keçid yaşadıq. Düzdür, 2000-ci ilə keçmişik. Ümidlər böyük. Elə bilirik Azərbaycan millisinin Dünya Çempionatında çıxış etməsinə az qalıb. O qədər böyükdür ümidlər. Amma hələ də heç nə dəyişmir. Tətil başlayan kimi pomidor-çörəyimizi götürüb düşmüşük yenə küçələrə. Yay günlərinin birində həmişəki kimi qaçırıq PS salona. içəri girib görürük ki, həmişəki ağ pultlar, ağ konsol dəyişib olub qara. Ən böyük TV ekranı qoyulub bu qara cihazın qarşısında. içimiz ürpərir, tüklər biz-biz... Toxunmağa qorxursan bu bahalı alətə. Ancaq peşəkər məsul şəxs gəlib qoşmalıdır bu "yeni dünya"nı sənin üçün. Qiymət də qalxıb. 30 dəqiqə üçün verdiyin pula 15 dəqiqə oynaya bilirsən. Amma yoxlamalısan bu yeniliyi. Bu belə qeyri-adi üstünlük, o dövrdə bilmədiyimiz bu söz - "cool"uq-dur. Hamı oynaya bilməz! Çox səs küy oldu. Oynamayanlar bayıra!

Disk taxılır. PlayStation 2 birdən fərqli formada açılır. ilk baxışdan görürsən ki, nəsə başqa şeydi bu. Əsas menu, tez-tələsik komandanı seçib başın çıxmadığı "formation menu"sundan da çıxıb girirsən oyunu - X, X, X - next, next, next. Aman Allah! Qrafika, animasiyalar, canlı kölgələr, oyunçu üzləri, səs, aparıcı, parlaq canlı yeni dünya! indiyə qədər də satış rekordu qırıla bilməyən - PS2. Tanış olun. Bizim kimi milyonlarla uşaq-böyük. Yeni oyunlar, indiki dünya lideri GTA ilə tanışlıq, daha parlaq Crash, daha rəngli Tekken, daha estetik Winning Eleven və s.

Bu 90-cı illərdə yaşamış bütün uşaqların ortaq nöqtəsidir... Dostoyevskinin dediyi kimi - "istər şirin olsun, istər acı - bütün xatirələr insana əzab verir".