79. ətrafımda çox insan əsgərliyə ya gedəcək ya da hazırlaşır. bəziləri öz ayaqlarını, öz gözlərini bəhanə edərək gedirlər voenkamata. elə bilirlər ki, dövlət baba pulsuz bunları niqodnu edəcək. bəziləri də yayda kayf edəcəmə niyə gedirəm deyirlər. elə də belə də sikə-sikə aparırlar. 1 il qabaq necə olursa-olsun getmiyəcəm düşünürdüm. derekin getmək istəyini gicdillax bir istək kimi görürdüm amma indi özüm gedəcəm. sözümün canı başqadı. mənə maraqlı gəlir həqiqətən əsgərlik. tanımadığın ortam, insanlar, vərdişlər. özüvü pis hiss edəcəksən xüsusilə geridə gözü yaşlı sevgilivi qoyursansa. böyük ehtimal sən gələnə kimi o artıq gedəcək. buna görə doğru addım atdığımı düşünürəm bu barədə. ayrılmaq lazımdı bəzən . bütün hisslərdən, sevgindən. duyğusuz davranmışam amma hərəkətimin doğruluğunu sorğulamıyacam. ən azından indi yox çünki qarşıda sorğulamağa vaxt çox olacaq. bu psixologiyaya gəlmək asan deyildi. mənim entrylərimi oxuyanlar bilir, daima bir məsələdən digərinə tullanaram. bilmərsən bunun ona nə dəxli var. real həyatda da belədi. emosional insan olmaqdan qaynaqlanır ya da özüvü aydın ifadə etməməkdən. elə gic-gic şeylər düşünürəm bəzən özüm-özümə təəccüb edirəm. əsgərliyin yaxşı tərəfi budu ki, özüvü ya tapırsan ya da itirirsən. gedək biraz gicdillaxsayağı bir mühitə düşək görək nolur.