154. ögey ana filmində ismayılın rəhmətə getmiş anasının divardakı şəklinə baxıb ağlaması. ailəlikcə hər o filmi izləyəndə həmin səhnə gələnə yaxın anam "biraz qabağa at" deyirdi. səbəbini anlamırdım. bir dəfə elə oldu ki atamla mən baxası olduq filmə. həmin səhnə gəldi. gördüm ki kişinin gözləri dolub, yanağından yaş süzülür. gizləməyə çalışır. ilk dəfəydi ki onu belə görürdüm. heç ümumiyyətlə onun ağladığını görməmişdim. hər şeyi içinə atırdı. nənəmi qəfil itirmişdik. görməməzlikdən gəlib filmə baxmağa davam etdim. bəlkədə buna görə unudulmaz bir film səhnəsi olaraq qalacaq