107. hardasa ikinci ya da üçüncü sinifdə oxuyurdum. o vaxtlar deyəsən d vitaminim çatmırdı ya necəsə tez-tez kürəyim tərləyirdi. eləbil deşiy butulkaydım. dəhşət tərləyirdim. anam məni hər məktəbə ötürəndə sırada uşaqların içində kürəyimə parça qoyurdu ki sonra xəstələnməyim. uşaqlar zillənib mənə baxırdı deyə çox utanırdım. sırf buna görə belə mənə ayrı seçkilik edirdilər. hətta yadıma düşür böyük sinif uşaqları mənə baxıb gülürdülər. anama əsəbləşirdim buna görə. hər dəfə məni bilərəkdən pərt etdiyini düşünürdüm. ehh uşaq ağlı. amma indi anlayıram ki, sadəcə mənim yaxşılığımı istəyirmiş. analarımızın qədrini bilək)