14. 2i Almaniyada, biri Azərbaycanda xatirələrimi yazıram. Axrıncı bir az maraqlı ola bilər.

Deməli o vaxt xalq dilində "skarsnoy" deyiləm çoxçarxlı rambo almışdım, 100 manata. Bütün məhlənin gözü üstündə idi, gələn gedən diriyirdi ki, ver bir kruq sürüm. Bizim məhlədə də bidənə şırfıntı var idi, konkret mənliksiz insan, məndən 1-2 yaş kiçik, elə indi elədir.
Voopşem o vaxtı xoşuma gəlməyən ən xırda şeyə görə sikdir eləmirəm də insanları indiki kimi, sürürük, futbol oynayırıq, gəzirik zad. Bir dəfə sürəndə bu dıllağ da arxamca sürürdü, elə oldu ki, turbanın üstündən çəpinə keçmək istədim və elə onda da öyrəndim ki, turbanın üstündən velo ilə çəpinə keçmək olmaz, təkər sürüşür əks istiqamətə. Təkər sürüşdü və mən tappıltı ilə sol qolum üstə dəydim yerə. Ha elədim qalxa bilmədim pis dəymişdi qolum. Bu şərəfsiz gördü ki, uje qalxa bilmirəm, neynəsə yaxşıdı? Ağzını sikdiyim getdi mənim velomu götürdü bir kruq sürdü sonra gəldi məni yerdən qaldırdı...

Bir başqası da burda Almaniyada olub. Deməli təzəcə 420lənmişik, sonra da qərara gəldik gedək gölə. Məndə də yenə çoxçarxlı sürət velosipedi var idi və bu yanımda gedən uşağı həmişə keçirdim. Bu dəfə isə onun da velosu sürətli idi. Hardasa 1 kmlıq düz asfalt yola çıxdıq və yarışmağa başladıq, nə qədər eliyirəm çata bilmirəm buna aradakı fərq az da olsa. Elə bu fikirlə yolu yarılamışdıq, dəmli-dəmli, gözümdə eynək başımı aşağı salıb əldəki mexaniki çarxdəyişənlərə baxırdım ki, görüm hamsını qaydasında eləmişəm ya yox, başımı qaldıranda gördüm ki, uje yolu qurtarmışıq, döngəyə girmək lazımdı və mən güllə kimi üzü bardürə gedirəm. Tormoz verdimsə də nafilə, velosipedin rxası qaçıb şappıltı ilə bardürə girdi. təbii ki, velosipedi qurban verib özüm üstündən tullandım, uşaqlıq deyilik ki blyat, özümüz qarışıq gedək. Girən velosipedə girdi, həm karobkası pis dəydi həm də arxa təkər. Ondan sonra o velosiped sikdirdi zatən.

Bir digəri... Axşam vaxtı bir dostum çağırıb, 15 km məsafə var və bu yolun çoxu meşənin içi ilədir. istər maşınla, istərsə də velo ilə uzaq məsafə getməyə heç vaxt səbri olmayan adam kimi dedim ki, yoxeee blyat bu belə quru-quru olmayacaq, bir iki qullam püflədim sonra. Voopşem iki tərəfi ağaclıq asfalt yol ilə gedirəm, yolda isə heç bir lampa yoxdur, yolu aydınladan ay işığıdır. Almaniyada isə ümumiyyətlə axşam yola lampasız çıxmaq olmaz; məndə isə... nigga plzzzz, təbii ki, lampa yoxdu, azərbaycanlıyame mən blət. Ay işığı altında veloya görə sürətli deyilə biləcək bir sürətlə gedirəm, qulağımda da nauşnik. Birdən aya baxmağa başladım,literally (baxma: çaya baxmaq), ala necə də gözəldi zad - deyərkən sekunda başımı önə çevirdim və düz yolun ortasındakı, üstündə işıq vurulduqda parlayan qırmızılar olan balaca stolbanı gördüm... və kəllə mayallaq yerə girdim. Blət indi yazdıqda yenə əsəbləşdim, bu gijjjjjdıllllağ almanlar o sikkkkilllmiş stolbanı ora düz yolun ortasına niyə qoyub axı niyə də blyat niyə?! Düz blyat ağaclığın qurtaracağında dayyy blyat qanunnan, qaydaynan sikmisiz, zaybat eləmisiz 80 milyon insanın həyatın, mıxıvızı çəkin də blyat... belə də şey olmaze blyat ee.... əsəbləşdim yenə..
Bugünki nağıl sona yetdi, belə belə işlər əziz balalar, spakoyni noçi (öpüş).