26. yadıma düşür uşaq olanda sevindikdə az qalsın göylərə uçurdum. həddi hüdudu yox idi bu hissin. amma indi nə sevinməyə dəyər bir şey var, nə də ki sevinc hissini hiss etmək. sevindirici bir şey varsa, "mütləq ki kainatın balansıdır, sonrasında nəsə zibil var" düşüncəsi formalaşıb. yəqinki səbəbi budur ən son nə vaxt rahat-rahat sevinə bilmədiyimin