Digəri isə yenə super qəhrəman olmağa çalışaraq 5 yaşımda başıma açdığım işdir. Nədənsə uşaqlıqdan içimdə bir qəhrəman olma istəyi var aq. indilərdə də insanlara nifrət etsəm də haçansa varlı olub hamını xilas edəcəyim düşüncəsi var içimdə. Nəysə, bu səfər evdə məndən başqa 2 nəfər daha var idi. Nənəmin bacısı və qardaşı. Uşaq vaxtı nənəmin qardaşından zəhləm gedirdi çünki 50 yaşlı kişi mənə həmişə "mal" deyirdi* böyüyəndə yola gedirdik çünki oxşar idik . Oturub oyuncaq maşınlarla, dinozavrlarla oynayarkən dedim ki, əgər hörümçək adam onu
hörümçək dişlədikdən sonra hörümçək adama çevrilirsə, Mən də elektrik gücünü alsam elektrik adama çevrilərəm* yazarkən öz özümə utandım bu nə mallıqdı ala ? Bunu düşündüm və əlimdə torpağı qazaraq tapdığım uzun mismar ilə digər otağa qaçıb* yuxarıda göt baş olduğum otaq ordakı xarab prizə basdım mismarı. Bir tok vurdu ki ayaq baş barmağıma kimi hiss elədim. Ən pisi də elektrik adam zad olmadım.
Hələ bir dənəsi də bu ikisini yazarkən ağlıma gəldi. Uşaq vaxtı uçmaq istəyirdim yenə. Bir cizgi filmində (adı leonardo idi deyəsən. Da vinçiyə əsaslanan əyləncəli cizgi film idi.) baş obraz düşdüyü çətin situasiyalardan nəyisə icad edərək xilas olurdu. Belə çox sadə izah edirdi hər şeyi və favori çizgi filmim idi. Mənim bu səfərki qəhrəmanım da əlbəttə ki bu oğlan idi* həm də crushım idi . Gedib taxtalar və evdəki nazik örtülərdən özümə qanad düzəldəcəkdim. Taxtaları nənəm mənə soxdu
(youtube: 
)
- həmin cizgi filmindən görüntülər zad
)