6. çantasını başıma doğru hədəf aldı. heç mən boş dayanaram? sürətli refleksimi işə salaraq yana doğru çəkildim. çanta əlindən çıxıb arxaya doğru uçdu. ikimizdə ani olaraq geri sıçrayıb baxışmağa başladıq. ətrafdakı insanlar bizi izləyirdi. arxa fonda the good the bad and the ugly theme çalırdı. əllərimizi yana doğru açıb bir birimizdən hücum gözləyirdik. bu dəfə sıra məndəydi. yumruq atacaqmışam kimi davranıb şalvarımın arxa cibindən qızılgülü çıxarıb üzünə doğru atdım. bağışla mariya. onun yerinə bulet alaram. gül sifətinə dəyərək üzündəki o böyük eynəyi və şlyapanı aşırmışdı. indi onun sifəti görünürdü. kim olduğu ortaya çıxmışdı. izzət bağırovdan başqası deyildi. deməli buna görə hər gecə yuxuma girirdi. kabusuma çevrilmişdi.. evil gülüşünü işə salıb sehrli sözlərini durmadan təkrarlayaraq məni hipnoz etməyə başladı:

"həsrətə dözmərəm, gəl ürəyim gəll!"

bədənim qeyri iradi ona doğru hərəkət edirdi. cadu etmişdi mənə. ölümüm yaxınlaşırdı. hələ cavan idim axı.. ilk sevgimi belə yaşamamışdım.. o nə səs idi elə?! möcüzə! eyyub yaqubovun ruhu gözümün önünə gəldi. ya da hologramı əmin deyiləm. köməyə gəlmişdi deyəsən. mənə göz vurub yoxa çıxdı sonra. bu nə demək idi indi? bəlkədə ilham yaxud mesaj verməyə gəlmişdi. səbəbsiz yerə peydə olmuş ola bilməzdi. ağlıma bir fikir gəlmişdi. ehtiyat üçün saxladığım yumurtanı sol cibimdən çıxarıb sındırdım və başıma çəkdim. boğazım açılırdı. gücümü toplayıb oxumağa başladım:

üstümə qar yağsa leysan tökülsə,
dünyanın təməli sınıb sökülsə!
sevincim qeyb olub göyə çəkilsə,
həsrətinin yollarındayam!

dünya lərzəyə gəldi, yer yarılmağa başladı.buludlar göydən qar və leysan tökürdü. sevincimdə göyə çəkilirdi səhv etmirəmsə. izzət möhtəşəm səsimin qarşısında darmadağın olmuşdu. üstü başı toz içərisində yerdə uzanmışdı. leysan zəifləmiş, onun yerinə həzin yağış üzünə yağaraq ağzının burnunun qanını təmizləyirdi. insanlar məni alqışlayırdı. islaq pencəyimi çıxarıb onların qarşısında hörmət əlaməti olaraq baş əydim. izzət zarıyaraq:

-necə bacardın axı ürəyim?

izzətə yaxınlaşıb əyilərək qulağına o müqəddəs sözü fısıldadım:

-bakılı balasıyam..

izzət daha çox dayana bilmədi, bədəni bir andaca toza çevrilib sovruldu getdi. yerdə təkcə rəngli çantası qalmışdı. indi həqiqətəndə "sahibsiz əşya" olmuşdu. tam çantanı açıb içərisindəkinə baxmaq istəyirdim ki, birdən mariya qaçaraq gəlib boynuma tullandı. gülümsəyərək məndə onu qucaqladım. sonra əl-ələ verib hadisə yerindən uzaqlaşmağa başladıq..

günəş batırdı. mariya başını mənə söykəmiş sarı saçlarını çiynimə tökmüşdü. çox gözəl qoxusu var idi. yeni alınmış test kitabçasının qoxusundan daha gözəl idi. həyat bir məna qazanmışdı sanki. rahatlamışdım. elə rahatdadım. mariya iri parlaq gözlərini mənə zilləyərək:

-orda nə baş verirdi elə? sən necə bacardın?

-bilmirəm

yenə gülürdü. amma artıq əvvəlki kimi axmaqca gəlmirdi. hər şey çox gözəl irəliləyirdi. bəlkədə duyğularımı etiraf etməliydim. zibil.. başım sancırdı yenə.. amma yox bu dəfə bacarmalıyam.. əllərindən tutaraq astadan səsləndim:

-mariya sənə bir şey deməliyəm..

mariya yox idi. getmişdi.yalnız hiss edirdim yenə. yenə öz düşüncələrimlə baş başa qalmışdım. əslində hamısı yalan idi. ölmək istəyirdim. amma icazə vermirdi ağ xalatlılar. dərmanlarım vaxtı çatmışdı sadəcə...