441. il 2013. ölkənin qərbində, yalanların olmadığı bir kənddən bakıya gəlmiş, "o mənim qardaşım kimidi" temalı otvallar ilə depresiya immuniteti qazanmış ürkək bir birinci kurs tələbəsiydim. bir gün əmioğlum qlamurka flörtü ilə birlikdə bağ evinə gedirdi. dirəşdi ki, sən də gəl biznən, deyib gülərik. getdik. yeyib-içdik, dedik-güldük, yatdıq. onlar yatdılar yəni mən tək yatdım. səhər qəşəng bir zavtrak stolu açdım. oturub yeyəndə, qız iki dənə dürmək düzəldib birini verdi əmioğluya, birini də özü yedi. gözlədim ki, birini də mənə düzəldə, düzəltmədi. içimdə ben köyümü özledim mahnısı oxumağa başlamışdı.
qancığın əli qopacaqdı axı birini də mənə düzəltsəydi.