26. Ən zəhləm gedən təbiət hadisəsi.
Camaat bunda nə romantika görür, anlaya bilmirəm a kişi.

Hər dəfəsində dəhşətli bir diskomfort hissi gəlir mənə. Yağış hər yağanda özümü həddən artıq cılız, hər islandıqca alçalmış kimi hiss edirəm. Yolda tələsən, qaçan adamları, xüsusilə də, şalvarlarını, ətəklərini çirmələyib dabanları ilə sudan keçməyə çalışan yaşlıları, aşağı təbəqədən birilərini, palçıqlı ərazidə canıyla əlləşən adamları görəndə içimdəki bu aşağlanma duyğusu daha da artır. Hələ rayon yerində lap belə şey hiss edirəm...sözlərlə ifadə edə bilmirəm o hissi. Ölkənin ən inkişaf etmiş yeri bakıdı, amma nə kanalizasiya sistemi, nə yolları - heç bir şeyi yağış üçün əlverişli deyil. Elə bilirəm yağış insanları rəzil-rüsvay etmək, onları "sındırmaq" üçün var və işini də layiqincə görür. Bura bakıdı e, avropanın ideal infrastrukturlu hansısa şəhəri deyil. Millət bunda nə romantika görür, anlaya bilmirəm, a kişi.

Hər dəfə yağış yağanda dədəmin o vaxtı universiteti bitirəndə pravanı hədiyyə etmək istəməsinə qarşı çıxmağımı sorğulayıram. Maşına, demək olar, yeganə və ən çox ehtiyac duyduğum vaxt yağış yağan günlərdir. Onun dərdindən Maksimum dərəcədə yağışlı günlərdə çölə-bayıra çıxmıram. çıxanda da Hər dəfə ağlımdan "pravanı götürsəydim, indi altımda maşın, rahat gedib işimi görmüş olacaqdım" fikri keçir, qulağımda da söhbəti öyrənəndə dostumun: "xasiyyətini sikim, ay zobrist, imkan ver də, görürsən kişi sənə yaramaq istəyir", - sözləri cingildəyir. Hər şeyimi: texnoloji şeyləri, sezonluq geyimləri maksimum dərəcədə sukeçirməz olmağına çalışıram ki, bu duyğu azalsın, amma hər dəfə olur. Tutqun hava, yağış konkret boğur məni. Camaat bunda nə romantika görür, anlaya bilmirəm a kişi.

O gün səhər saat 6-dı, 7-ə işləyir. Axır vaxtlar nə yesəm mədəm dəhşət qıcqırmağa başlayır deyə siqaret də ləzzət eləmirdi. mən də 2-3 gündü siqaret çəkmirdim, nəsə könlümə düşdü həmin an. Dedim tez düşüm yan blokun böyründəki "dayı marketi"ndən alım gəlim, 24 saat açıq olur. Olmadı məhlədəki rahat market də açıqdı onsuz da. Ayağımda sadə ayaqqabı, əynimdə adi uzunqol çıxdım evdən. Qapını bağlayanda blokun pəncərəsindən eşitdim ki, aha, deyən, yağış yağır. Əynimə nəsə geyinmək barədə düşünürdüm ki: "ala 2 addımlıq yoldu da, tez alıb qayıdacam", - deyib eləmədim. Andıra qalsın ə-hə. Blokdan çıxıb sürətli addımla yerimdən götürüldüm. Paaart. Girdim suya. 5-6 saniyə sonra aşağıdan hissiyyat gəldi ki, artıq ayağımda nəmlik var. Binanın tininə çatdım, gördüm dükan bağlıdı. "payçini", - deyib dönüb boylandım ki, məhlədəki rahat marketin də işıqları yanmır, o da bağlıdı. Tez Məhləni kruqladım, 5 marketin 5-i də bağlıdı a kişi. Özümə də indi yedirə bilmirəm qayıdıb adam kimi geyinib gəlməyi. Bir tərəfdən evdə kimsə oyanmasın istəyirəm, digər tərəfdən də: "onsuz da ayağım uje nəm olub", - deyirəm içimdən. "bura qədər gəlmişəm, orda bir dənə neptun vardı, ona baxım. Metro çıxışındakı köşk budu-buradı", - falan-filan, cart-curt deyə-deyə qaldım tam-tamına 5 köşk, əlavə 4 marketin bağlı olması reallığı ilə üzbəüz.

Axırıncı köşkün də bağlı olduğunu görüb qayıdırdım. Təmiz başımı itirmişdim, Yoldan keçəndə fikir vermədim, addımımı asfalta qoyan kimi topuğuma qədər suya girdim. Ay bləə, elə bil başımdan qaynar su tökdülər də, təmiz gijdıllağ oldum da həmin an, əsəbdən partlayırdım. Təsəvvür elə, addım atanda Ayağımı qaldırıram içindən su çıxır. Yolu keçdim, çıxdım səkiyə, başımı qaldıran kimi gördüm nəə? avtobus gözləyən bir qaqaş və yanımdan keçib metroya gedən bir xala mənə əcaib nəzərlərlə baxır. Baxış da nə baxış! Bir an diqqət elədim özümə, utandım yerə girdim konkret, deyirəm bircə yer yarılsın girim içinə. Baxıram indi adamlara, hamısı paltoda, payız kurtkasında, başlarında papaq, bir mənəm yesir kimi adi uzunqolda, "lütəccə" olan. Özü də əllərimi salmışam cibimə, külək də əsir, üşüməkdən özümdən də asılı olmadan çiyinlərimi çəkmişəm yuxarı, bildiyin tüfeyli dəli qoyun kimi panika içində ora-bura vurnuxuram. Artıq əsəb-zad qalmayıb, rəzillik duyğusu bürüyüb məni. Deyirəm indi bu dəqiqə qaqaşın biri yaxınlaşacaq ki, "brat bu havada çöllərdə qalmısan, gələ bu manatı, yeməyə nəsə alarsan". Mənə baxan birini görəndə: "göründüğü gibi değil abi açıklayabilirim" demək keçir içimdən. O qədər aşağılanmış hiss edirəm ki, utancımdan Ağız açıb siqaret də istəyə bilmirəm birindən, deyirəm indi deyəcək bu pasyak kimdi.

Gördüm artıq iş-işdən keçib e. Bizdən 300-400 metr aşağıda, dünya dağılsa da açıq olacaq köşk var, Götürüldüm ora. Adama rast gəlməyim deyə ara yollarla gedirəm. Yanından keçəndə sönmüş ümidlərlə baxdım, gördüm dostumun dostunun işlətdiyi şərab dükanı var, daş qoyanını sevdiyim, ora da bağlıdı. Nəsə, saat 7 olurdu artıq, getdim axırda o köşkdən aldım siqareti, tez yandırdım birini. Yolda gələndə yoxuş çıxmağın verdiyi təngnəfəslik, külək, yağış imkan vermədi ləzzətin çıxarım. Çatdım evə, ayaqqabını soyundum. Dolabdan götürdüm paltonu atdım çiynimə. Otağıma keçirəm. ayaqlarım da o qədər sudu ki, bildiyin "lırç-lırç" edir hər addımım. Oturub 5-6 dəqiqə ayağımı dirədim atapleniyaya, özümə gələn kimi siqaret yandırdım. içinə azzarım olsun, 3-4 tüstü sonra başladı yenə andıra qalmış mədəm qıcqırmağa...

Mən anlaya bilmirəm, indi bütün bunlardan sonra bir nəfər oturub adam kimi başa salsın görüm, camaat bu yağışda nə romantika görür a kişi?