33. hardasa 3 il əvvəl tək yaşamağı xəyal edirdim. yeni evə köçəcəyimi bilirdim, ama tək köçməyim ehtimalı o vaxt heç yox idi, yəni reallıqdan uzaq bir xəyal idi mənim üçün. ama elə alındı ki istədiyim yerdə, düşündüyümdən də qəşəng bir evdə tək yaşayası oldum. burda yaşadıqca yadıma düşdü vaxtıykən bunu arzulamağım, əslində sadəcə indiki həyat tərzimə daha uyğundu deyə lokasiyamı dəyişdirmişdim. normalda da tək vaxt keçirməyə üstünlük verən biri olaraq yalnız hiss edəcəyim ağlıma gəlməzdi. boşluqdayam elə bil, heç nə həzz vermir. günün az hissəsini evdə oluram əslində, gün ərzində çox insan içində oluram. yenə də o ki evə gəlirsən oturub telefonda məşğul olursan, onda o biri otaqlardan qab-qacaq, nəbilim televizor səsi gəlmir. tənhalığı onda hiss eliyirəm. mən ailəylə qalanda olurdu ki kitabımı götürüb gedib otururdum qonaq otağında, hansındaki atam tv izləyirdi. otağımda tək oturub oxumaqdansa, iş otağında sakitçilikdə oxumaqdansa atamın yanında olmaq daha yaxşı hiss elətdirirdi. o vaxt bunları sorğulamırdım, düşünmürdüm ki tək yaşasam bunlardan məhrum olacam. indi çox darıxıram. əslində məsələ məhz ailə deyil, yurtda otaq yoldaşıyla qaldığım da olub. o da tək yaşamaqdan yaxşıdı. tək yaşamaq xəyal etdiyiniz kimi deyil- moral of the story -*