164. Evdə hər gün içən insanlarla birgə yaşamaq. Bilmirəm bəlkə də evdə içki içməyən tək insan olmaq kimi bir şey yazmalı idim. Hamıya rəhbərlik edirəm sanki aq. Birini tuturam o biri yıxılır, o birini tuturam bu biri yıxılır. indi də biri yuxudan yarıdan oyanıb yıxıla-yıxıla tualetə gedib 1 saat sonra (qapını mən qırıb sındırdıqdan sonra) çıxıb mənə deyir ki gedirəm dişlərimi yumağa. Deyirəm yat mama sabah işə gedəcəksən. Bu deyir yoxe mən dişlərimi yuyuram. Dişlərini yumaq adı ilə aldadıb otağına yola salıb güc-bəla ilə yatızdırdım arvadı. Belə baxanda yazığım gəlir aq. Nənəm öldükdən sonra daha da çox içməyə başladı. Ən azından nənəm yaşayarkən o inciməsin deyə daha Az içirdi. Hər gün içkinin başını buraxacam deyib səhəri gün yenə başlayır içməyə. Həm əsəbiləşirəm həm də yazığım gəlir aq. Bilmirəm nə edim ki içkidən uzaqlaşdırım onu. Belə baxanda mən pulsuz olub dərdi aşıb-daşan vaxtı nəyəsə qurşanmağa da yaxşı baxmıram aq. "dərdim var içirəm" "dərdim var çəkirəm" və s. Sadəcə dərdini daha da artırır. Sözlük kimi dərddən içib-çəkənlərin çox olduğu yerdə bunu demək nə dərəcədə düzgün ya da mənalıdır bilmirəm əslində. Mən dünyanın dərdini daşısam da dərddən nəyəsə qurşanmaram. Bir vaxt ki gələr və varlı olaram, bax o vaxt əyləncə üçün içərəm. Dərdli halda dərdi daha da artıracaq şeylər etmək məntiqsizdi. Onsuz da xırda şeylərə çox əsəbiləşirəm hələ bunları düşündükcə içimdə daha da söyürəm. Bunu deyib entrini sonlandırıram çünki əks-halda sonu gəlmirmiş kimi hiss edirəm