15. mənəm bu, bəzən qorxaqlıqdan, bəzən mövcud münasibəti zay edə bilmək riskindən, bəzən sevgililiyin mənasız olduğunu beynimdə qətiləşdirməkdən, bəzən də ətrafımdakıların illərlə çəkmiş, birlikdə görsəniz ağlınıza sadəcə çəhrayı rəngin gələcəyi, dəli-divanə sevgilərinin ən mənasız səbəblərdən, sanki, eros-un əksi bir mələyin "bu sevgidən sərgərdan olanlara bax, bircə nəfəs üfürsəm, bir-birini ən yaxından tanıyan iki yada çevriləcəklər! haha" deyirmişcəsinə bir andaca məhv olmasını görüb, yox qalsın deməkdən. Əks cinslə ən yaxın emosional münasibətə sadəcə dostluqlarla nail olmuşam, o da bioloji strukturumu inkar etmək bahasına. Əks cinslə dost olmaq, kişilərin öz beyninə gəldiyi ən böyük sikişdən başqa bir şey deyildir ya da mənim genlərimin 98.8 yerinə 98.9 faizi şimpanzelərdəki ilə ortaqlıq göstərir, ağlıma bundan başqa əks-arqument gəlmir çünki. Niyə dostluqdan ötəyə daşımadığıma səbəb olaraq yuxarıda sadaladıqlarım bəs edə bilər bəlkə, amma içimdə mövcud olan sevib-sevilmə istəyinə bu səbəblərin heç biri yaxın da dura bilməz. insan mütləqdir ki, sevilmək istər, lakin mən o istəyimi məcburən basdırmaqda anlamadığım dərəcədə israrlıyam.