1162. Gardını endirmek veya gardını düşürmek deye bir ifade var Türkçede. Xarici dilden çox güman ki Fransızcadan keçib dile, gard-guarde. Bizde var mı benzer anlama gelen ifade bilmirem, bilenler aydınlatsın zehmet olmasa. Endirmekde bilinçli ya da daha doğrusu könüllü bir emel, hereket var mence. Gardını düşürmek ise daha qorxunc seslenir, arxasından gelecek tehlükeni çağrışdırır, ehtiva edir. Elinde olmayan kontrolün xaricinde gelişen gücsüz, savunmasız, qorunaqsız qaldığın andaki çaresizliye vurgu edir sanki.
Özünü kenar tesirlere, kenardan gelecek duygusal stimullara qapatdığını düşünürsen bezen. Yanıldığını anlayıncaya qeder. Bezi kelimeler ve ifadeler onları yaxından tecrübe etdikçe varlıq ve substansiya qazanır. Uydurduğumuz bir çox kelime kimi gard sözü de özümüzü teselli etmeye, uyuşdurmaya saxta qorunacaqlar qurmaya yarayırmış meger. Gard; onunla menim aramdaki eşikde duran, sözde meni qoruyan görünmez qalxan. madem eledir, nece olur ki tek seferlik bir ilişki, heç planda olmayan, spontane gelişen bir duygusal temas içeri en derinlerde bir yere bu qeder asanlıqla sıza bilir?
böyük danışaraq, “ eşşi mene heç ne olmaz” deyerek, küstah bir hubrisin verdiyi başgicellenmeyle etdiyin bir sehve baxar. gardına güvenmekle etdiyin sehvle gelen gözünün önündeki eşiyin qalxdığını gördüyün, elinde olmadan gardının düşdüyü, düşürdüyün, sendelediyin o bir an. Sonrasında anlıq bir sendelemenin nelere yol açacağına şahid olmaq. Serbest düşüşle baş aşağı yuvarlanırken kiçik bir toxunuşun uzun müddet arxasına sığındığın divarlarını nece altüst etmesini uzaqdan ve yaxından müşahide etmek. Bunları yazarken dinlediyim mahnının tınılarında ve sözlerinde başqa zaman olsa gülünc gelen ama indi yaşadığın ve tecrübe etdiyin o anlara dair nelerse tapmaq isteyi. Acıdacağını bile bile hem de. Tapınca da ardından duyulan o acıdan mazoxistcesine duyulan o hezze ne demeli? Hubris ve hamartia; Birbirini tamamlayan içiçe keçmiş o möhteşem yanılgı yumağı. Orada bizim üçün yazılanı bilmek, sezmek, feqet müdaxile ede bilmemenin verdiyi çaresizlik ve qorxularımızla uydurduğumuz düşmesi labud gardımızın bu denli kırılgan olduğunu tecrübeyle sabit bir şekilde öyrenmek, teessüf etmek, üzülmek, üzüntünü yazıya tökmek, sözlük etiraf başlığı altında paylaşmaq, yıxılan duvarların üzerine bir kez daha daha “güclü” daha “yenilmez” ama yene de düşmeye mehkum gardlar qurmaq.