9. Daha çox özümüzdən ayrıldığımız üçün yaşadığımız ağrıdır.

Qarşı tərəf üçün darıxırıqsa, yaxşı baxaq, darıxdığımız adam tək omudur, yoxsa özümüz dəmi varıq orda. Sevilən, sevən, daha yaxşı hiss edən, xoşbəxt biz.

Münasibətdəki halımızı da sevişmişik deyə var olub həmin münasibət. indi həmin bizlə sağollaşmaq, əlbəttə, asan olmayacaq.

Həmin bizi sevmişdik, amma, biz sadəcə o "biz"dən ibarət deyilik. Arta bilən bina kimiyik, hər dəfə yeni otağımız çıxır. Eləcə böyüyə-böyüyə gedirik. Ağrılıdır, hə, amma edə biləcəyimiz nə var?

Təzə tanıyıb, öyrənib və vaxtı gələndə özümüzlə sağollaşa bilməyi öyrənməkdən başqa.

Bunu bacarandan sonra ağrının böyük hissəsi keçmiş olur. Qalır xatirələrlə və s. Baş edə bilmək. Ona da öyrəşirik yavaş-yavaş.

Mayeyəm elə bil. Hansı qabın içinə qoyuluramsa, o formanı alıram. Bəlkə adi su deyiləm, diş pastası kimi daha çətin oturuşuram bir formaya.

Amma bacarıram.

Düşdüyüm hər mürəkkəb formanı mənimsəyə bilirəm.

Maraqlıdır.