1174. əziz sözlük, bu mənim bu başlıq üçün olan ilk etirafımdır. mən doğulduğum və hardasa 3-cü sinifə qədər oxuduğum qəsəbədən digər qəsəbəyə köçəndə sosial həyatım dəyişmişdi. orada azda olsa, "dost" deyə biləcəyim insanlar var idi. 3-cü sinifdən bugünə qədər tək olduqda öz-özümə danışıram. bəli, düz oxudun. öz-özümə danışıram. bunu nə evdəkilər, nə də ən yaxın dostlarım bilir. danışdıqlarım isə ya hansısa dostumla və ya qeyri-tanış bir şəxslə ola biləcək situatsiyanı improvizə etməkdir, ya da özümdən fantastik bir hekayə uydurmaqdır. əziz sözlük sakinləri, hər halda mənim dəli biri olduğumu düşünürsən. amma bunların mənə çox xeyri dəydi. məsələn, son 1 ildir ki, insanlar diksiyamın gözəl olması və səsimin yormadığından danışır. mən özüm müxtəlif mövzularda mətn,hekayə və məqalələr yazıram. öz-özümə danışmağım fantaziyamı daha da gücləndirir. bu aralar ürəyim çox doludur və sən hər halda mənim gələcək etiraflarımı oxuyacaqsan, əziz sözlük sakini.
bu yazını yazarkən məni müşayiət edən adaşım Vaqif Mustafazadə-yə minnətdarlığımı bildirirəm.
(bax: dəli)

(baxma: kafayı sıyırmış bu)