572. əziz sözlük, yenə hormonal disbalanslı günlərdə sənə üz tuturam. hərdən elə gəlir ki, sözlükdə həyatı heç vaxt qaydasında olmayan bir mənəm bir də adsızinsan. bu dəfə yaxşı olacaq, düzələcək deyə-deyə bir də görürsən bu dəfə də o dəfələrdəndi. fərqli heç nə. hətta daha pis versiyası. uzun-uzadı yazmağın yeri deyil. qısacası özümü hər an qırıla biləcək ipin üzərindəymişəm kimi hiss edirəm. mental çöküşün tam yaxınlığında. hələ dirəncliyəm. özümə yaxşı olacaq, az qalıb, düzələcək deməkdən başqa çarəm yoxdu. adamın heç bir işi yolunda getməzmi heç. tək ümidim özüm olduğum zamanları yaşayıram. və bundan sonra belə də olacaq düşüncəsi açığı bir az qorxudur. hə, bir də bu aralar yeni başa düşmüşəm ki, mənim həyatda ən qorxduğum tək olmaq deyil. bu vaxta kimi elə düşünürdüm çünki. elə bilirdim çoxluq içində tək olmaqdan, anlaşılmamaqdan, özümə uyğun olan insanları tapmamaqdan qorxuram. əslində isə uğursuz biri olmaqdan qorxduğumu yeni anlamışam..