104. ən çox sevindiyin anlarda belə adamın boğazından yapışa bilən hissdir. bəzi duyğular o qədər şiddətlə yaşanır ki, yerində qalan boşluğu doldurmaq olmur. bu kimi üst duğyular insanı kökəldir, çox kökəldir. lazım olandan çox daha artığını yeyirsən. o qədər yeyirsən ki, şişib yüz əlli kilo olursan, paltarların da o nisbətdə genişlənir. sonra yavaş yavaş ya çörəyin qiyməti qalxır, unun qiyməti qalxır, ya yemək əvvəlki qədər dadlı gəlmir, ya yemək bişirənin önlüyünü atıb çıxıb gedir, ya işiq kəsilir, qaz kəsilir. yeməyə bir şey tapmadıqca arıqlayırsan təzdən, əvvləkinnən də çox. əriyib sısqa bir şey qalırsan. sonra baxırsan ki, əynindəki köyəyin, şalvarın içinə bir üç dənə sən yerləşər. amma nə əyninə geyməyə başqa bir şeyin qalır, nə əynindəkiliri doldura bilirsən. köhnə platarların belə gen gəlir. harasından tutsan əlində qalır. o qədər darıxırsan əlində qalanı da atıb qaçmaq istəyirsən sadəcə.