2. indicə bitirdim kitabı və yadımdan çıxmamış hislərimi və fikirlərimi yazmaq istərdim icazənizlə. deməli birinci ənənəvi bal vermə edəjəyəm 8/10. kitabda gözə batan bir yarımçıqlıq var. amma məncə bu yarımçıqlıq obrazın bir insan yox sadəcə xəstə olaraq ələ alındığını göstərmək üçün qəsdən edilib ya da xəstəliyin həyatın bütün axışına üstün gəldiyini. peyami safa əsərlərini belə çox sevmirdim amma bu kitab qərarımı dəyişdirdi. deməli xəstə gənc bir oğlandı- 15 yaşında uşaq da ola bilər. lakin hisləri,sevgisi yaşına görə çox dərindi. mən o yaşda sivilcə sıxırdım. bu oğlan isə 7 ildi ağır bir xəstəliklə mübarizə aparır.baş qəhrəman adsızdır bu arada çünki narrator kimi öz dilindən danışılır. diqqətimi çəkən nöqtələrdən biri isə həkimlərin bəzilərinin empatiya bacarığının nə qədər zəif olmasının çox yaxşı əks ettirilməsi oldu. ikinci bir nöqtə də ağrı və o xəstəliyin qayğısı.bu da çox realist əks etdirilib. biraz kitabın dark vibe'ı var amma altda ümid parıldayır.sona qədər bir ümid olur oxuyanda içinizdə.çox uzatmadan tibblə əlaqəniz olsun olmasın bəyənə biləcəyiniz bir kitab olduğunu düşünürəm. yolkanın başına qoyulan ulduzu xatırladan bu cümlələri yazmadan bitirə bilmərəmm:
"bu odada başkaları inleyecekler.onları şimdiden gayet iyi tanıyorum. üstümden çıkarıp yatağa attığım röbdoşambr içinde, ebediyen aynı insan bulunacak: hasta."