18. (baxma: iq-su 0-ın altında olan insanlar)
Bir insan öz həyatını daha asan və rahat yaşamaq üçün daha az düşünməyi yaxud da imic olaraq heç nəyi düşünməyən insan olaraq görünməyi seçə bilər* mən . Buna bir sözüm yoxdur amma bəzən elə insanlar qabağıma çıxır ki,* ya da hər gün qarşılaşdığım insanlar bu beyinlə bu günə qədər necə həyatda qala bildiyini başa düşə bilmirəm. Misal üçün dünən çox əsəbləşdiyim xırda bir olayı danışım. Qız status atıb gecə və "yha gecənin bu saatı ağlıma gəldi indi yata bilmirəme. Sizcə digər insanlar bizi güzgüdəki kimi görür yoxsa arxa kameradakı kimi? Sjsjsjsjs" deyir. Realda da bu sualı mənə dəfələrlə verməsinə və hər dəfə başa salmağıma və qızın yazı stilinin əsəbimi korlanmasına baxmayaraq cavab yazdım qıza. Cavab üzərində də dəfələrlə düşündüm və başa düşəcəyi dildə, sadənin sadəsi olan sözlərdən istifadə edərək ona cavab yazdım. Dedim ki bəs güzgüyə yazı tutanda necə onun tərsini* "əksini" yazmadım ki başa düşməz. Səhv anlayar görürüksə özümüzə də baxanda tərsimizi görürük. Qız nə cavab yazsa yaxşıdır? "biz yazıyıq amk?". Bu cavabı oxuyanda əsəbdən nə edim bilmədim. Yəni heçmi yazdığım cavab üzərində oturub düşünmədin aq? Mesajımı oxuyanda ağlına ilk "yazı olub-olmadığınmı" gəldi aq? Necə özünə bu qədər güvənərək belə düşük cavab yaza bilərsən aq? Əsəbdən telefonu yerə çırpıb stolun qırağını gəmirmək istədim rəsmən. Yaxşı ki yanımda deyildi həmin qız çünki heç bir qıza sərt davranmaq istəmirəm əsəbi ikən. Amma həmin an yanımda olsa idi hər-halda eşşək balası kimi çırpardım yetimi. Nə yedirib-içirirlər bunlara ki belə iq-suzdurlar? Amma həmin an mənə o "biz yazıyıq amk?" mesajını atanda sahib olduğu o özünəinamdan istəyirəm. Mənim çatacağım o pik həddən daha yüksəkdə idi o özgüvən.

Belə baxanda nə çox ağıllı nə də çox beyinsiz insanları sevirəm. Orta həddi tapan insanları daha çox sevirəm

Uzun müddətdir ki* 1 ildən artıq olar insanların beyinsizliyi barədə şikayətlənmirdim. Bilmirəm nədən amma başqa problemlərim barədə daha çox düşünürdüm deyəsən ki bu da məni daha depressiv və insanlara qarşı daha həssas etmişdi* akira dediyin insanlardan şikayətlənər öz problemlərindən deyil * uşaq vaxtı da bağçadan/məktəbdən evə ağlayaraq gəlib insanların necə xiyar olduğu ilə bağlı nənəmə şikayətlənərdim. darıxdım aq . indi bu entrini yazdım belə yenilənmiş hiss edirəm. Kim bilir bəlkə əvvəlki kimi yaxşı hiss edərəm bir gün özümü.