29. Öncəki yazarlar bunun haqqında yetəri qədər ətraflı yazıblar gördüyüm qədərilə. Mən sadəcə qarşılaşdığım kiçik, amma sıradan olmayan anlardan yazmaq istəyirəm. Öncəliklə Azərbaycanda istənilən canlı olmaq (fərq etmir qadın, kişi, heyvan və s) çətindir. Kimin dediyini xatırlamıram, əhlinə rast gəlməyən hər şey ziyan olur, can da, inci mərcan da. Qadınlara cəmiyyətin yüklədikləri "dəyərlərlə" çətinlik dərəcəsi daha da artır. Dərsdən çıxmışdım, axşam idi. Daima evə getdiyim avtobus o gün çox gecikirdi, başqa bir avtobusa mindim. O tam evə qədər aparmır. Mərkəz deyilən bir hissədə saxlayır ki, ordan evimə piyada 15 dəqiqəlik yol var. Hava çox qaralmamışdı, piyada gedim hava da almış olaram dedim. Əcəmidəki yol qırağı tərzi bir yol deyil. 15 dəqiqəlik yolda tam 3 maşın saxladı. Xanım, istəyirsiz ötürək, hara gedirsiniz və s. kimi suallar verdilər. Təbii ki, qeyrətini axtaran bu dırnaqarası kişilərə cavablarını verdim, amma anladım ki, azərbaycanda qızsanız axşam yol qırağı ilə rahat tək gedə bilməzsiniz. Bu hal metro kimi sıxlıq olan yerlərdə də yaşanır. ixtisasım azərbaycanda qızların çox seçmədikləri (bəlkə də seçə bilmədikləri) ixtisaslardandır. Hələ məktəb dönəmindən haranı düşünürsən sualına cavab veriləndə, cəmiyyətin guya savadlı hissəsi sayılan müəllimləri də daxil olmaqla "sən qızsan, sənə yaraşmaz, irəlidə çətinliklər çıxacaq bacarmazsınız, qıraqdan yaxşı baxılmaz" kimi şeylər demələri ilə qarşılaşmaqdır. Cəmiyyətin sizə ayrıca şəxsiyyət kimi yox, kiminsə qızı, bacısı, sevgilisi kimi yanaşmasıdır. Doğuşdan sahib olduğumuz hüquqları sökə-sökə almaq məcburiyyətində qalmaqdır. Əgər qadın yetəri qədər cəsaərtli deyilsə, cəmiyyətin, ailənin ona biçdiyi rol ilə ömrünü hədər verməsidir