97. burda dəhşətli işgəncə entryləri yazanların hazırda dahmer olduğunu və gələcəkdə qurbanlarının üzə çıxacağını düşünürəm lol. mən uşaq olanda heyvanlarla həqiqətən heç işim olmurdu. hətta bir dəfə bizə gələn bir qonaq ayaqqabısı ilə bir uğur böcəyini əzmişdi. biz də onu götürüb basırıb salfetkadan qəbir daşı düzəltmişdik. anadan olduğu vaxtı da bilmədiyimizə görə elə həmin ili yazmışdıq üstünə. bir dəfə də həyətdəki pişiyin balası ölmüşdü heç 1 yaşı olmamışdı. onu da atam basdırmışdı biz də qəbir daşı düzəldib üstünə ölüm və doğum ili yazmışdıq altına da adını. səhvən koma vəziyyətinə düşmüş arıları,milçəkləri də müalicə etməyə çalışırdım.sadəcə bədbəxt qarışqalara qarşı biraz pis münasibət bəsləyirdim deyəsən ki,qarışqanın birini qayçının kəsən ucuna birini tutulan yerinə qoyurdum,qayçını bağlayanda ikisi də ölürdü. bəzən də qarışqaları salırdım razetkanın içinə üstündən tok qoşurdum heç fəxr eləmirəm elədiklərimlə whahaj. bir də işgəncə sayılmaz bu amma hörümçəkləri tiktak qutusuna salıb akvariumda tarantula saxlayırmış kimi hiss edirdim özümü. sonra da qutunun üstünə deşiklər açıb ordan hava yemək filan verirdim. hə sonra onlar öləndə onlara da qardaşımı çağırıb bir yerdə qəbir daşı düzəldirdik. mən qəbir daşı düzəldən olamalıymışam deyəsən peşə olaraq lol.
edit:həə indi yadıma düşdü böyük ölçülü heyvanlara dəyməməyimdə anamın “bir qohumun uşağı balaca olanda pişiyin ayağını kəsib indi özünün bir ayağı o birindən qısa qalıb” deməyinin də payı var idi.