614. içimdəki xaos, təzadlar, inkarlar..
Nəyə qarşı?,-Desən, ya da sənin nə vecinə axı.

Bəzi şeyləri etməliyəm artıq, problemləri küçümsəməyi, insanlara tahamül etməyi, məni qovalayan iti saymamağı.
Get-gedə yanlızlaşıram sanki, ruhsuz birinə dönüşmüşəm. Beynimə 24 saatlıq səs yazısı yerləşdirilmiş kimiyəm, halisunasiyalar belə görürəm artıq, içimi yeyib bitirən o ad verə bilmədiyim hissi təxəyyülüm canlandırır, bədənimi içinə çəkir sanki, bunları saatlarla düşünürəm, an olur reallıqla əlaqəm itir, bunlar kimləsə danışdıqda, nəsə iş görəndə pərdənin digər ardında baş verir, o qədər yoruducudur ələ almaq, beynimdəki eyni anda səslənən bir neçə səsi susdurmağa çalışmaq. Yorulmuşam.

Problemləri küçümsəməkdən danışırdım axı, nə ara bura gəldim nəysə.
Problemləri küçümsəməkdən zənnim odur ki, nə qədər çalışsanda arxanda səni qovalayan iti vecinə almasan dırnağınla gəldiyin yerdə o rifah dediyimiz şeylə qarşılaşmazsan.
Bayaq düşündüm xoşbəxtliyi heç vaxt duyğu olaraq arzulamamışam, sanki heç vaxt o səviyəyə çatmayacağam hissi kimi bir şeydir. Onsuz da albert camus da boşuna deyinməyib ki bunun üstündə.

Çox vecsizləşmişəm bəzi şeylərə qarşı, insanlara, mövzulara, hadisələrə sikdiri çəkməyi çox rahat edirəm. içimdə çox pis sadistlik baş qaldırıb həyatıma mənfi təsir edən insanlara qarşı. Ürəyimin artıq bir ət parçasından ibarət olduğunu hiss edirəm.
Qarışıq hisslər, açmağa çalışdıqca dolanan iplər. Fikirlərim çox qarışıqdır, hiss etdiklərimi ifadə edib birləşdirəcək başlıq belə ağlıma gəlmədi.

içimizdə yaratdığımız cəhənnəmə həbs olmamaq diləyi ilə, gecən xeyirə sözlük.