37. evdəki tək yemək olan makaronu iri qazanda bişirib üç gün dalbadal qızdırıb yeyə yeyə axırına çıxanda, ştuçnu siqaret istəyəcəyini bilib səni görəndə yolunu dəyişən dostunun dəyişdiyi yoldan qabağına çıxanda, cibində qalan son qəpiy quruşla semiçka alıb səhərə qədər ekonomiya eliyə eliyə çöplədəndə, səhər yeməyini buraxmaq üçün günorta duranda, hələ günortadan sabah nə tapıb yeyəcəyini fikirləşəndə, allahın sənə açdığı qapıların dəstəyi əlində qalanda, həyatı sorğulamağa başladığın anlarda içindən çıxa bilmədiyin vəziyyət.. bu ziddiyyətdən baş açmırsan ki, necə ola bilir, həm varsan, həm də yoxsan. ya da ikisinin arasında qalmısan