3. baxdığımda ala camaatda nə həyatlar var dediyim başlıq. mən əsasən həyatımda bir həyəcan olmadığı üçün, şahmatda oyun udanda sevinirəm. gəlin sizə şahmatla əlaqəli bir hadisəmdən danışım:
deməli hadisə illər bundan qabaq baş verib. adını verməyəcəyim bir yerdə şahmat hazırlığına daha 2 aydır gedirdim. müəlliməm 2 aydır mənə bir zibil öyrədə bilməmişdi, müəllimədən get-gedə soyuyurdum. hazırlığın mənim həyatıma qatdığı tək şey, yeni dostlar əldə etməyim idi. bu əhvalatı valideynlərimə danışdım və mənə tövsiyə etdilər ki, müəllimə ilə heç olmasa 1 oyun oyna ki səviyyəsini biləsən, o hazırlığa səni boşu boşuna aparmayaq. mən də bir neçə gün həmin anı axtardım, hazırlığa tez gedirdim ki, başqa uşaqlar olmasın və mən müəlliməyi tək tutum. və həmin gün gəlmişdi, bir mən, bir dostum, bir də müəllimə var idi. dostum tapşırıq işləyərkən mən də müəllimə ilə oynayacaqdım. və bunu müəllimənin üzünə dedim və razılaşdı. oynamağa başladıq. birinci oyunumuzda mən onun bir fiqurunu alıb qabağa keçmişdim, sonra o aktiv oynayıb fiquru geri aldı və ən sona hərəmizin bir topu və 3 piyadası var idi. tez piyadaları dəyişib heç-heçə etdim, dedim ki buna da şükür, uduzmaqdan yaxşıdır. ama başa düşdüm ki, müəlliməyi zəif yerindən tutsam, mən bu müəlliməyi udaram. və oyun bitəndə digər uşaqlar artıq yığışmışdı, o biri uşaqlarla bir az tapşırıq işlədim və o günki hazırlıq bitdi. sonraki hazırlıqda bu dəfə mən təklif etmədim, özü oynamaq istədi ki, gəl birdə oynayaq. bu dəfəki oyunda normal normal, heç-heçəyə gedən bir oyun oynayarkən, müəllimə birdən öz beynində bir taktiki gediş hesabladı, və fiqur qurban verdi. lakin hücumdan bir nəticə çıxmadı və təslim oldu. artıq 1,5-0,5 qabaqda idim. sonraki hazırlıqda bütün uşaqlar getdikdən sonra oynadıq. bu dəfə mən qabaqda olan yerdə vəzirimin top tərəfindən istənildiyini görmədim və uduzdum, artıq vəziyyət 1,5-1,5 idi. artık müəllimə ilə həlledici oyunu oynayacaqdım. mütləq udmalı idim özümü valideynlərimin gözündə sübut etmək üçün. artıq ona müəllimə yox, normal bir oyunçu gözü ilə baxırdım. və o gün gəldi, müəllimə bu dəfə uşaqlar yay tətili olduğu ücün rayona və s. gedəcəklər deyə artıq son hazırlıq günü idi. müəllim ona görə qərar verdi ki, hamınızla eyni anda oynayacam. bizdə şahmat taxtalarını qurduq oynadıq. deməli bu dəfə mən biraz aqressiv oynamağa qərar verdim, bir dəfə at qurban verdim, piyada qurban verdim filan. müəllim də çəkinir qurbanları qəbul etməyə, çünki hamısının axrında uduzacaqdı. mən də o qurbanları qəbul etmədikcə daha da aktiv oynayıram. ən sonda bir dənə səhv gediş etdi və atını almağı bacardım. ondan sonra at və top ilə mat edib oyunu uddum. və artıq mən müəllimədən üstün olduğumu sübut etmişdim, 2,5-1,5 nəticə ilə onu udmuşdum. ondan sonra artıq heç bir yerdə hazırlığa getmədim, çünki yaşadığım yerdəki hazırlıqların hamısı eyni zibil idi, eyni müəllimə keçirdi çünki. şəhərin mərkəzinə də getmək istəmirdim, yol çox uzaq idi. qısacası günümü gözəlləşdirən anlardan biri idi bu hadisə.