10. qış axşamı, güclü yağış, külək uyultularla nəsə deməyə çalışır, ağacların qüdrətini yoxlayır bəlkə də. şam yeyilib, rəis elə hey kanal çevirir, mən sabahkı tapşırıqlar falan yazıram. rəis hərdən bir qalxır, düşür həyətə ki peç sönər birdən. ani bir qaranlıq, gözümü bağlayıb, bütöv açıram ki, bəlkə də gözlərim mürgüləyir.
rəis: aha! götür işığı, şamı gətir.
evimizin cəsuru, anam şamları gətirməyə gedir.
r: gör məhlədə hamıda sönüb? mən düşürəm peçə baxmağa. * peçin özü evin içində olsa da ağzı çöldədi, qazla işləyir deyə külək güclü olsa söndürə bilər, ağzında bağlamaq olmaz deyə, hərdən bir yoxlamaq lazımdı, uzun oldu mq bu oturduq şamın ətrafında, kitab oxumalıyam, oxuya bilmirəm, belə baxanda səhərə bəhanəmiz hazırdı da. kitabı atıram bir qırağa söhbət başlayır, bir tərəfdəndə shadow show. tualetə getməkdən sarı, su matoru da işləmədiyindən həyətdən su gətirirəm, külək məni görür biraz da hiddətlənir* kimə gəlirsən ala?:d . nəsə qalxdım yuxarı, tualetin yanındakı otaqda gizlənmişəm qardaşımgili qorxuzum, aha kimsə işıqla gəlir.
BÖÖh
-ə köpəyolu, məni qorxuzacaqdun?
elə bildim, əlidiye ata
-rədd ol içəri, soyuqda qalma-*

işıq yandı, məhəllə parlamağa başladı, qardaşım sevindi, mən əksinə. o qədər söhbət, televizorsuz otağın sakitliyi, əsən küləyin səsi, şam işığının illluziyası birdən itdi.