1. Bayaq yenə instagramda birisi danışırdı. Hər dəfə biri çıxıb qərb ölkələrindən danışılanda "zerkalniy" olmasının nə qədər gərəksiz olduğu və oralarda əsasən seks işçilərinin, müştərilərin yaddaşında daha rahat qalsın deyə aldıqları deyir. Halbuki bizim kimi ölkələrdə nömrələr: həm maşın, həm telefon nömrəsi status göstəricisi sayılır. Xırdalığına gedəndə bir mənası olmadığı aşkar bir həqiqətdir, lakin eyni zamanda bu da bir həqiqətdir ki, bəzən işivin yolunda getməsi üçün çox köməyi olur. Xüsusilə də dövlət və xidmət(paqon) işində olan kimsə tapılmaz ki, "200/210/211" ilə başlayan nömrədən gələn zəngdən, necə deyərlər, tıncıxmasın(səbəbi zatən hamıya məlumdur).

Sözün düzü, mən də əsgər gedənə qədər çox da qozlamırdım bu temaları. Gərəksiz sayıb ağız-burun büzmürdüm o marjinallar kimi, eyni zamanda insanı necə qabağa sala biləcəyindən də bixəbər idim.
Nəsə, bir dəfə çoxdandı danışmırdım, bölükdə də maxelər filan yox idi deyə, getdim bölük komandirinin yanına ki, telefonla danışım. Məlum, dayıya "məruzə" eləməliydim ki, hər şey qaydasındadı, yeyib-içməyim yerindədir, pul-zad da var, narahat olmasın. nömrəsin dedim, yarıyacan yığmışdı ki, qayıtdı ki:
+ bu kimdi? kimə zəng eliyirsən sən?
- dayımdı, canab baş leytenant.
+ dəqiq dayındı?
- doğma dayımdı, cənab baş leytenant.
+ dayın kimdi sənin?
Donuq ifadəylə dedim ki:
- vallah sizin, mənim kimi ətdən, sümükdən olan adamdı.
"keç otur görüm", - deyib otuzdurdu qabağında, başladı mənlə hal-əhval tutmağa ki, nəsə problemim varmı, hər şey qaydasındadırmı, kimsə incidib edirmi və s. Oxuduğum yerləri soruşub bie partiya "maşallah" eləyib mehriban danışdı. Bunu əmin elədim ki, hər şey yaxşıdı, sadəcə adicə danışıq olacaq. Götürdü yığdı, telefonu qoydu mikrofona dedi "yanımda danış". Narahatlıq bürüdüyü bariz bilinirdi. Mənə də hələ tam çatmırdı ki, bu niyə belə edir. Amma indiki ağlımla çox da qınamıram: 1 il deyildi rütbədən vurulmağı, üstəlik general gələndə bərk pazlamışdı, problem istəmirdi. Adi danışığımızın sonunda dayım qayıtdı ki: "bax, bertrand, ora sənə zarafat gəlməsin. Nə dedilər 'oldu' de keç, çox dilləşmə. kimisə birinci söymə, birinci vurma ha. Amma fərqi yoxdu rütbəsi, vəzifəsi nədir, kimsə artıq-əskik danışsa, əl qaldırsa, cavabın ver, dayun arxandadı. Soruşanda da Kimsən, kimlərdənsən, nəçisən - çox danışma. Gördün uje prokurorluğa-zada düşmüsən, mənə xəbər verə bilmirsən, onda deginən ki, bəs filankəsin adamıyam". Bunları deyəndə mən təkərə düşdüm ki, ala dayım bilmir mikrofonda olduğun, o yandan da bölük komandiri eşidir, birdən xoş qarşılamaz. Sağollaşandan sonra gülümsünüb qayıtdı ki "get bölüyə, əsgər. Nə vaxt ürəyin istəsə, gəl yanıma evlə görüntülü danışdırım". Bax ilk onda anladım ümumən 200 neçə ilə başlayan "zerkalniy" nömrə nələrə qadir olurmuş. Bu və dayımın yanıma görüşə gəldiyi haqq-hesabdan sonra yerə uzanmağıma belə icazə vermirdi bölük, tağım komandiri, o dərəcədə ehtiyat edirdilər.

Əsgərdən sonra da elə vəziyyət oldu ki, (200-xx-xx) bir nömrə gəldi əlimə, dedim hər ehtimal qoy qalsın qıraqda. 2-3 ən yaxın dostum xaric heç kimə vermirəm o nömrəni, ancaq bu kimi məsələlər üçün ayırmışam.
O dəfə polisə işim düşmüşdü. Mənimçün önəmli olsa da, polis üçün çox da vecə alınacaq şey deyildi. Bilirdim ki, adi formada getsəm, qozlanmaz - uşaqlıqdan görə-görə bunların düşüncəsini əlimin içi kimi bilirəm. Pataloku 50-100 manat xeyir çırpışdıracaqdı, ya yox. Nəsə, Şöbədən öyrəndim ki, bəs kapitan filankəsovla danışım. Buna elə o nömrəmlə zəng elədim, danışdıq. Elə oldu ki, bir dəfə bu şəhərdə olmadı, bir dəfə növbədə oldu, mənim vaxtım olmadı filan-fəsməkan, nəsə görüşümüz 3-4 gün yubandı. Amma whatsapp'da danışanda yüngülvari dedim məsələni. Axır, bir gün vaxtı danışıb getdim şöbəyə. Gəldi görüşdü, hal-əhval tutdu, məsələni ətraflı dinlədi. Qayıdıb şəkli göstərməyimi istəyəndə çıxartdım blackberry-ni ki "qadası, bunda whatsapp yoxdu, smartfon evdədi -*". Öz telefonunda girib soruşdu ki "sən o nömrəsi 200 olan oğlanıydın da, hə?". Barmağımla chat'ı aşağı edib: "hə, amma whatsapp nömrəm budu", - deyərək göstərdim. Nəsə, iş elə oldu ki, çox adi, çox bəsit formada yoluna qoyuldu. Bir an məni xəcalət bürüdü ki, amk necə belə diqqətsizlik edə bilərəm? "üzrlü hesab elə, sənin də vaxtını aldım", - dedim, gülə-gülə qayıdıb əlimi bərk sıxıb ləyçəylə: "o nə sözdü? Xoşdu. işimiz budu. Vəzifə borcumuzdu. Bə biz buna görə maaş alırıx da", - dedi. Bax onda bir də ürəyimdə dedim ki, "kəramətinə qurban olum, ay nömrə!". O dəfə gəldiyim gün şöbədə içəridə bir ana fəryad edirdi ki, balamı tapın, biri bir can yandırmırdı, donuq ifadə ilə şablon cavablarla yola verirdilər. Nədi-nədi arxamdakı adamları simvol edən "blatnoy" nömrəm var deyə mənlə can deyib, can eşidirlər.

Birin də danışım, bitirəcəm entrini. Bu, çox ironik olmuşdu çünki.
Dostlarımdan biri 1 il oxuyandan sonra phd-ni yarıda atıb əsgər getdi. Buna demişdim ki, aq mən də o yolları keçmişəm, bilirəm nə nədi. Gedəndə hər ehtimala qarşı komandirin telefonu ilə mənim bu nömrəmi yığ, astadan hiss eləsin ki yiyəsiz deyilsən. Bu da mənə istehza edirdi ki, ala bəsdi də zad. Srağagün birtəhər bir maxenin telefonundan məni yığıb danışır ki: "ala götüm açılıb ətağa. Bütün günü toz-torpağın içində ora-bura süründürüb, sıra meydanında sikirlər ömrümüzü. Bumbuz suda formamı yumaqdan əllərim cadar-cadardı. Bölük komandirimin nömrəsin verirəm, qardaşımsan, yığıb bir danışarsan. Nəsə xərcin çıxsa, gələndə xəcalətindən çıxaram". Mən də bunla mırtlaşa-mırtlaşa gülməkdən cırılmışam ki "ala bax o vaxtı niyə götüvə-başıva yaxırdın axı? Adam kimi deyəndə başa düş də". Nəsə, sağ olsun bölük komandiri, mehriban oğlan idi. Sözümüz də şirin tutdu, xahişimi də yerinə yetirib qaqamı ayrı bir işə ayırdı, süründürmür uje. Gərək ona da bir "dəyim", xəcalətdən çıxın. indi də bizim bu lümpenə başa salıram ki, filan-filan hərəkətləri eləsin ki, bölükdə qan-qaraçılıq olmasın ki, niyə onlar əziyyət çəkir, bu yox. Bəxti onda gəririb ki, dedofşeniya olan yerdə deyil. Yoxsa çoxdan sındırmışdılar djdjjdjdjd

Uzun sözün qısası, başda da dediyim kimi: əgər hər şeyin ideal olduğu bir sistemdə yaşasaydıq, əlbəttə ki maşın, telefon nömrəsi və s bu kimi şeyləri mənasız adlandırmaq olardı. Ancaq həqiqət budur ki, ideal sistemdə deyilik və hərə bir yolla öz işini aşırmağa çalışır. Çox dərindən fikirləşəndə vəziyyət lap qəribə hal alır. Baxırsan ki, ard-arda düzülən gözəgəlimli rəqəm yığınağıdır və "kim"lərdən olduğunun sadə bir göstəricisidir, amma daşıdığı qüdrət oyunlarda istifafə olunan "boost" kimi bir şeydir. Tək fərqi budur ki, oyunda yox, real həyatdasan. Digər yandan, kim ki buna gərəksiz deyir, onun səmimiyyətinə heç inanmıram. Sosial həyatda, adicə platformalarda belə əlinə bir damcı ixtiyar düşən kimi adamlar 180 dərəcə dəyişdiyi diyarda olduğum yerdən baxanda əli ətə çatmayan pişiklərin "iylənib" deməsi kimi bir şeydir buna mənaslz baxmaq..