54. bayaq bir video düşdü qabağıma x-da: down sindromlu xəstə uşağı birbaşa ön cəbhəyə, səngərə yollanıblar. digər əsgər də onunla məzələnir. o da yazıq nə başa düşəcək, ala, onsuz da ne deyirsən, onlara məsum-məsum üzünə gülüb baxır da... blaaa, qanım dondu, var yoxuna lənət.. soxasan, ukraniyaya da Rusiyaya da. bu qədər qanı donuq olmaq lazım deyil ala... qəhbə yığını! NATO-nun qucağına oturanda belə olacaqdı da ala. mən, nə ruspərəstəm, nə bir şey, amma göz var, mizan var. hansı götünə arxayın olub, rusa kəllə atırdıne? ölkə əldən getdi, vse. nə qədər əli silah tutan, nəsil artıra bilən kişilər var idi, verdin tankın altına, qocaları, xəstələri indi çağırırsan. ukrankalar da gecə gündüz tinderdə almanlara döydürür. başqa cür ifadə edə bilmədim day fikrimi, fakt belədi. de gələ, qayıdarlar. və de gələ, səni soxarlar avropa birliyinə, ən azı 10-15 il sonra, o da olsa. ölkənin də 20 faizi belə getdi.
məsələ, azadlıq, avropa birliyi, NATO deyil. bunlar, əlbəttə ki yaxşı şeydi, amma baxır kimə və nəyə görə və nə zaman. müharibə qıraqdan asan görsənir. biz burdan yazırıq, onlar orda palçığın içində səngərdə oturublar. və hələ bu down sindromlu uşaqlar, xəstələr... adam gülə-gülə güllənin üstünə gedir... nəbilim, əşşi